makatka wypłoszona

[Pier Dułka]

noszę w sobie głęboko wciśnięty
kolor bzu patrzącego na zachód
twoje oczy nieśmiało pamiętam
pełne wiary, nadziei i strachu

stary kocur przychodzi na ślepo
wciąż niechętny na moją pieszczotę
bo jak ufać przebrzmiałym poetom
skoro życie odłożą na potem

mieszka we mnie wieczorna maciejka
z lawendowym mieszana zapachem
twoje usta nieśmiało pamiętam
malowane nadzieją i strachem

stary wróbel przychodzi do piachu
choć go dawno trawa przerosła
a mógł przecież jak gołąb na dachu
poudawać że jesień to wiosna

dzwonią we mnie zastępy konwalii
jakby ktoś je zielenią przestrzelił
myśmy miła tak długo czekali
aż ze strachu zabrakło nadziei

[Leon Gutner]

Genialne w treści i klimacie.

Leo z dużym uznaniem i pod ogromnym wrażeniem. Druga i czwarta najbardziej.

Z przyjemnością L.G.

[Vesper]

Przepiękny tekst! Pełen delikatności, wzruszający.
I mistrzowsko zapisany.

Jeden z tych, do których się wraca...

[Ketonal5G]

Jakbym czytał starych mistrzów .
Gałczyńskiego, Tuwima i innych
Ale spoko.
Tylko dlaczego stary kocur, wróbel.
Ogólnie podoba się.
Pozdrawiam przyjaźnie.

[maybe]

Bardzo ładny wiersz