"układacz snów"

[Ewa Kłobuch]

uprawiam rzekę
woda powoli wspina się po łydkach
kiedyś na pewno sięgnie do kolan
te ugną się w przypływie lęku

uprawiam rzekę
pośród drzew rozrzucam cienie
kładzione na tafli mosty

po drugiej stronie
gdzie trzcina trzyma straż
nikogo
żadnej łodzi

tylko księżyc jak sierp
gotowy żąć byleby znalazł się chętny
do ustawiania mendli z zawalidrogi

później trzeba jeszcze wymłócić z nich wiatr
i puste gniazda po kaczkach
puszczanych kiedyś na wodzie

[Krystyna Morawska]

Ciekawa poetycka ekspresja

[Leon Gutner]

Uważam że chociaż białe to doprawdy świetne to uprawianie rzeki

Z przyjemnością L.G.

[cortessa]

kiedyś na pewno sięgnie do kolan

kiedyś pewnie sięgnie kolan
Można uwolnić wiersz/wers od nadmiaru przyimków.
Zwrotki druga i trzecia są czarujące.
Porównanie księżyca do sierpa... niespodziewane. Od Ciebie trzeba wymagać ambitniejszych środków stylistycznych.

później trzeba jeszcze wymłócić z nich wiatr

Piękna metafora!

[Ewa Kłobuch]

wilgo, Leonie - pięknie dziękuję.
Pozdrawiam :)

[Ewa Kłobuch]

cortesso - ja z tych mniej ambitnych. Ale będę się pilnować ;)
Dziękuję za czytanie i opinię.

Pozdrawiam :)

[niezapominajka]

Piękny obraz stworzyłaś :-)

[Michael]

Ułożyłaś ciekawy sen...


Pozdrowienia.

[Vesper]

Ewo, jak zawsze, czytam z zapartym tchem. Poruszona Twoją wrażliwością, tym, jak postrzegasz świat

[Ewa Kłobuch]

niezapominajko, Michaelu, Vesper - pięknie dziękuję.
Pozdrawiam

[Florian Konrad]

jaki ciekawy wiersz!