Co widzę

[Maria]

Spalony teatr się odrodził z wytycznymi
Już lecą w świat ze wskazówkami dobijamy
Być może nawet miłość siać między innymi
W Tu będzie raj tylko nam daj te swoje bramy

A póki co zamordyzm trwa każdy to widzi
Szyderstwo w białych rękawiczkach niesie on
Następne dwa lockdowny funduje nam covidzik
A tak naprawdę – kto tu zbiera finansowy plon

[Florian Konrad]

Paradoksalnie: za bardzo aktualne. za parę lat nikt nie będzie łapał kontekstu, o czym to było.

[Michael]

Świetnie to ujęłaś - szyderstwo w białych rękawiczkach . Bazujące na strachu przed przyznaniem, o co tak naprawdę chodzi.
A powiedzieć wprost i tak będzie trzeba. Już wkrótce.

Pozdrowienia.

[Maria]

plon jest niekoniecznie finansowy, dobry wiersz

Magdo - dla nas nie, a dla autorów spektaklu inne plony nie wchodzą w rachubę.
Dzięki za pozostawione słowo.

[Maria]

za parę lat nikt nie będzie łapał kontekstu, o czym to było.

Florianie K. - To zależy, jak głęboko się kopie w archiwach i też kto jakie bajki czyta. Również dziękuję za Twój punkt widzenia.

[Maria]

Michaelu - dziękuję za aż tak wysoką ocenę wybranego wersu, a zacytowane słowa ja pojmuję inaczej

Bazujące na strachu przed przyznaniem, o co tak naprawdę chodzi.

Uważam, że nie tyle się boją przyznać, że nie wiedzą o co chodzi, mogli nie wiedzieć na początku. ale teraz sami mogą czuć się, że są w kilku potrzaskach naraz. Takie odnoszę wrażenie. A już mam zupełną pewność, że np. wyszedł na scenę nieznany artysta i nagle wszyscy wiedzą, że bardzo groźny i szkodliwy, ale nikt nie próbuje pozbyć się go, tylko wzajemna nawalanka zaczęła grać pierwsze skrzypce. I to jest nasz narodowy problem.
Dziękuję za Twoją opinię.