Karkołomni

[czarnowidz]

Strawią nas trawy, ziemia
nie zawsze lekka, z garbem
przydrożnym mijanym mimochodem
w powrotach z powidoków. To gra

słowem, wbrew sobie i wszystkiemu,
co po nas, tylko ściany
żywotów naszych chybionych.

[Vesper]

ściany
żywotów naszych chybionych

Tyle ich już, a wciąż karkołomnie idziemy dalej...

Strawią nas trawy, ziemia
nie zawsze lekka

Ale zanim to się stanie, wciąż jest nadzieja, że w najważniejszym momencie nie chybimy.

Pełen goryczy tekst...
A jednak wolę doszukiwać się w nim tej nikłej nadziei, która pcha do przodu i pozwala wierzyć, że jeszcze nie wszystko stracone.

[Tomasz Kowalczyk]

Tak już został zaprogramowany świat. Niczego nie powinniśmy zmieniać. Może ewolucja szykuje się powoli na unicestwienie obecnego i stworzenie nowego gatunku homo...

Pozdrawiam

[Leon Gutner]

Zdecydowanie coś w tym jest .

Z uszanowaniem L.G.

[Wiesława Ptaszyk]

Taki już nasz los, żywot każdego, przynajmniej na ziemi, kiedyś dobiegnie kresu...i szybko znikniemy dla potomnych, ale póki co - choć droga karkołomna, idziemy...

Pozdrawiam

[maybe]

żywotów naszych chybionych.

Może nie wszystkie chybione? Wiersz dowodem ;)

[Maria]

A ja myślę - co sobie głowę zaśmiecać tym co będzie? Będzie co ma być. Tylko baczniej bym patrzyła na to, gdzie każą mi iść i skąd skakać. I jak to jest możliwe, to słuchać co piszczy i gdzie, myśleć jak najdłużej, a robić swoje.

[cortessa]

Nie zawodzisz. Kolejny Twój utwór dotykający bolesnego sedna.

[Krystyna Morawska]

I słowo i myśl ciekawa - jest wiersz

[biedronka basia]

Strawią nas trawy, ziemia
nie zawsze lekka, z garbem
przydrożnym mijanym mimochodem
w powrotach z powidoków. To gra

słowem, wbrew sobie i wszystkiemu,
co po nas, tylko ściany
żywotów naszych chybionych.

Ciekawie, choć zakończenie przewrotne.
Dla mnie życie nie miałoby sensu, gdyby żywot miał być chybiony.
Lecz nie ja jedna żyję w tym świecie, który strawia nas wszystkich po kolei.

[księżycowa]

Myślę, że na ten wiersz nie powinno się patrzeć z perspektywy własnego żywota, bo żywot, żywotowi nierówny. Tutaj myśl tkwi znacznie głębiej, dotyka naprawdę tych, których życie z jakiś powodów nie oszczędzało, być może na własne życzenie deformowali swój żywot, ale tego nie da się przewidzieć na samym początku, zatem trudno mówić na starcie o braku sensu życia, toteż z biedronką basią pozwolę się nie zgodzić w tej kwestii. Myślę, że tytuł wyjaśnia wszystko.

Nie każdy mógł się wysłowić
Nie każdemu dane jest jabłkiem
Spadać na cudze kolana.

Oto jest największa na świecie spowiedź –
Spowiedź chuligana. Siergiej Jesienin.

Lubię ten wiersz i jakoś tak mi się przypomniał, ale to już na marginesie;) Pozdrawiam.