widnokrąg

[Dorota Chołody]

szklana kula ze śniegiem
odwraca świat

w rozrzuconych włosach
niebiesko odbija się latarnia

z tego czekania
rosną nam skrzydła

należymy do siebie
jak pestki do jabłka

_

[Wiesława Ptaszyk]

Piękny wiersz, Dorotko Czytam na wiele sposobów, po wielokroć...

[Michael]

Ewo, zostawiam z przyjemnością.

Pozdrowienia.

[Hanna L.]

Pięknie napisałaś
Pozdrawiam

[Krystyna Morawska]

Patrzę na wiersz z drugiego brzegu - piękna metafora.

[Dorota Chołody]

Wiesiu, cieszę się, że odnajdujesz tu różne możliwości.

Ewo, zostawiam z przyjemnością.

Michaelu, niech będzie i tak

Haniu, wilgo - dziękuję

Pozdrawiam.

_

[Leon Gutner]

Dziw bierze ile emocji i jaki nastrój można wpisać w osiem wersów.
O miniatury które spełniają te założenia mega trudno.
Tobie się właśnie taka napisała.

Z przyjemnością L.G.

[Mariusz]

Ten wiersz jest jak warkocz. Metafory powiązane z symboliką i odwrotnie. Takie bajki lubię. Pozdrawiam serdecznie

[księżycowa]

Ile tutaj otwartej przestrzeni Doroto. Uduchowienie, to coś co przyszło mi do głowy w pierwszej kolejności. Piękny wiersz

[Maria]

szklana kula potrafi
od tego jest
symbolem wróżek
i nawet wiersz
pochwalić muszę
bo za co - jest
więc mówię cacy.

[Dorota Chołody]

Leonie, jakże miło czytać takie słowa! Dziękuję.

Tak się to plecie, Mariuszu

Pozdrawiam

_

[Dorota Chołody]

księżycowo, dziękuję, ciekawe spostrzeżenia

Mario

Pozdrawiam.

_