Forum literackie Ogród Ciszy

padał dzień i noc
w oknie za ekranem
bez resetu
i udawanego ciepła

poszła przed siebie
wydeptując ścieżkę
po lisich śladach

aż do różowego nieba
z bladym księżycem
i czerwonymi ptakami
nad domkiem z bali
zupełnie jak
na jej ulubionej tapecie

brakowało światła
i dymu z komina

przynajmniej zdrowo
i przecież nie można
żądać zbyt wiele

pomyślała
wracając po śladach

Ćmo, spacer aż do różowego nieba zajmie Ci sporo czasu - to prawda. Ale w tym czasie będziesz mogła wiele zobaczyć...


Pozdrowienia.

Bardzo ładny wiersz.

Leo z przyjemnością L.G.

Ten śnieg bardzo ładnie przykrywa Twój świat

Również i ja przeczytałem Twój wiersz z przyjemnym zamyśleniem.

Pozdrawiam

Ciekawa, spójna, zimowa opowieść...

Choć obrazek domu z bali kuszący, ale nie ma to jak swoje światło i dym z komina. Spodobał mi się Twój wiersz.
Pozdrawiam

Magdo, bardzo mi miło
Michael'u, chyba każdy z nas ma czasem ochotę tak powędrować
Leonie, bardzo się cieszę
Wilgo, tak, śnieg ma w sobie magię. Dziękuję

Tomku, cieszę się, że zamyślenie było przyjemne. Dziękuję
Cortesso, Dziękuję za opinię. Miło mi bardzo
Hanno, masz rację. Często gonimy za mirażami. Cieszę się, że wpadłaś

Ciepła, poetycka historia

Mądry utwór! Jak najmniej udawanego ciepła nam wszystkim. Pozdrawiam serdecznie

Powędrowałam wraz z Twoją bohaterką, wilgo, i zamyśliłam się na dłużej.:)

Wiesiu, dziękuję za miłe słowa

Mayere, cieszę się bardzo

Liliano, miło mi, że wybrałaś się w tę wędrówkę

Ładnie poprowadzona opowieść. Pierwsza strofa świetna, na długo zostanie w mojej pamięci.
Z przyjemnością zanurzyłam się w klimat Twojego wiersza, wędrując po lisich śladach

Vesper, miło Cię widzieć na lisiej ścieżce