Oto moja rola

[neuroleptyk]

otrzymałem kiedyś w spadku swój kawałek ziemi
miałem pole do popisu oto moja rola

chciałem podążać przez ugór własnymi ścieżkami
poszerzać granice zbierać plon owocnej pracy
bywało próbował zasiać ktoś we mnie zwątpienie
chciałem to rzucić zdeptać dać se z tym wszystkim siana

lubiłem leżeć rozłożony na świeżej trawie
w upalne poranki chłonąc zapach wczesnych zbiorów
ożywczych mieszanek chmielu i zbożowych kłosów
wiśniowych aromatów fermentujących jak krew
w splecionych żyłach złota aura wnikała w serca

żyliśmy z wiatrem jakoś się to wszystko kręciło
płonęły nam oczy obcy był słomiany zapał
robiliśmy zapasy uprawialiśmy glebę
trzeba było trzymać się planu dobrze wysilić

dokuczały nam czasami podstępne szkodniki
czepiały się jak rzepy ostro wpijając zęby
chcieliśmy iść za głosem serca gospodarować
nie siedzieć w swojej norze zamknięci tuż pod ziemią
uwić gniazdko odlecieć czasem do ciepłych krajów
nie wąchać kwiatków od spodu i nie robić lipy

wyglądać ze spokojem nadchodzącej jesieni
zadbać o ciepło w chałupie bo bywa że dreszcze
człowieka przechodzą na myśl o zimowych mrozach
a przecież o ile milej marznąć w towarzystwie

[Irena]

nie siedzieć w swojej norze zamknięci tuż pod ziemią.........winno być. Chyba masz orta, albo to jakaś przenośnia do noży, ale nie sądzę.
Dla mnie to bardziej proza............ale to tylko moje zdanie.


Pozdrawiam.

[neuroleptyk]

Ireno, rzeczywiście wkradł się błąd, to nie przenośnia do noży:) poprawiam. Dziękuję bardzo za uwagę do tekstu i Twoje zdanie o nim.
Pozdrawiam

[Tomasz Kowalczyk]

O rety, a gdzie rymy?

Pozdrawiam

[neuroleptyk]

Ano nie ma, Tomku, taka koncepcja bez rymów :)

Pozdrawiam!