Sofarowei

[Leon Gutner]

Odnajdujesz albo gubisz
unieważnia wszystko sen

noc na czarno chodnik brudzi
dookoła pełno ludzi
trudnych jak doczesność
mgnień

zatrzymujesz czas i ruszasz
w trudach myśli pewny krok

jak pies muchy łapiąc cienie
szczerze ufasz że spełnieniem
uda się wyostrzyć
mrok

rozmazują dni detale
na okruchy i na krzty

pamięć zaprzyjaźnia z żalem
i nic więcej nie chcesz ale
wiesz że to się wszystko
śni

gdy grymaszą czasy teraz
kiedy cieszy własny kąt
ciągle trudno to pozbierać

ty mnie pilnie z siebie ścieraj
byle jak najdalej
stąd

[Vesper]

Mam wrażenie, że podmiot liryczny dojrzewa, przechodzi pewną metamorfozę. Tak podpowiada ostatnia strofa, ale może się mylę... Kiedyś mija cały żal, smutek, nawet tęsknota. I znów zaczynamy szukać, pragnąć, czekać na to, co przyniesie przyszłość - na nieznane.

Podróżowanie Twoimi strofami zawsze jest pouczające, Leonie

[Margot]

Twój Arlekin nareszcie żegna Kolombinę ostatecznie. Przynajmniej w słowach. Czy to znaczy, że starł ją już z siebie ostatecznie? "Ciągle trudno to pozbierać" ale tajmisahiler, nieprawdaż?
Pozdrawiam niezmiennie serdecznie.

[Michael]

No właśnie: odległość.
Leo, szczególną uwagę zwraca poniższy fragment:
zatrzymujesz czas i ruszasz
w trudach myśli pełny krok.

De tołst łyf red. Ofkors.

Pozdrowienia.

[Leon Gutner]

Czekający na nieznane autor dziękuje Ves za obecność czytanie i cenne refleksje.

Margot - prawdaż oczywiście. Dziękuję i pozdrawiam.

Mike - ofkors senks i odtoast czerwonym jak zawsze.

Z podziękowaniem L.G.

[Irena]

Oj, bywa, bywa tak, że z mozołem, ale gruntownie chcemy z siebie zetrzeć to co zraniło...rozczarowało.
ładnie popłynęłam Twoim słowem.

Pozdrawiam.

[Tomasz Kowalczyk]

Piękny poryw serca...

Pozdrawiam

[Leon Gutner]

Ładnie Irenie dziękuję za rejs.

I Tobie Tomku za kolejną łaskawość dla Leonowych wersów.

Z uszanowaniem L.G.

[Krystyna Morawska]

Ten wiersz ma w sobie coś, co mnie dogłębnie porusza, ale nie wiem co może nastąpić potem.

[Wiesława Ptaszyk]

"Pamięć zaprzyjaźnia z żalem", niech ocaleją najlepsze wspomnienia. Bardzo lirycznie

[Leon Gutner]

Wilgo raduje autora twoje poruszenie. Wyjątkowo bardzo lubię ten wiersz i sam nie wiem do końca dlaczego.

Wiesławo - niech ocaleją wspomnienia.

Z podziękowaniem Paniom L.G.

[Pranda]

Świetny wiersz: zatrzymał, przywrócił wspomnienia. Pozdrawiam

[Leon Gutner]

Dziękuję i pozdrawiam.

Z uszanowaniem L.G.