śmierć Marii

[Ewa Kłobuch]

purpurowy płaszcz płowieje w słońcu
i tak -
jest mi wstyd za wszystkie słabości
Golgota na którą sama znosiłam kamienie

z półką skalną
by odpocząć
po dniu a przed nocą
myśli spadają w otwarte dłonie
są brudne
usta pełne skarg

a ty rokrocznie powtarzasz drogę i ból
zmieniają się tylko krzyże
coraz cięższe
mimo to pozwalasz się prowadzić
za ostatni próg

więcej nie uniesiesz

[cortessa]

Piękny utwór do wielokrotnego czytania.
Jak to jest, Ewo, że Twoje wiersze raz prezentują wysoki poziom, innym razem są po prostu niedobre...

[Michael]

Przeniosłaś wprost do wiersza myśli z otwartych dłoni.


Pozdrowienia.

[Leon Gutner]

Świetne.
Z czystą przyjemnością.

Ukłony L.G.

[Pranda]

To prawda: dobry wiersz. Pozdrawiam

[Ewa Kłobuch]

cortesso, Michaelu, Leonie, Prando - pięknie dziękuję:)

cortesso - no cóż... nie zawsze wychodzi tak jakbyśmy chcieli.

[Krystyna Morawska]

Dobra poezja, aczkolwiek nie udźwignę ciężaru wszystkich słów.

[biedronka basia]

Pięknie Ewo.

[Vesper]

Przejmujący wiersz, Ewo
Choć mam wątpliwości co do ostatniej strofy - uniesie o wiele więcej, niż jesteśmy sobie w stanie wyobrazić...

[Ewa Kłobuch]

wilgo, biedronko basiu, Vesper - dziękuję za poczytanie:)

Vesper - był tylko człowiekiem. A zresztą... peelem może być każdy. Nigdzie nie napisałam, że chodzi o Jezusa;)