Już nie usłyszy

[Julka]

{Epitafium dla mojej siostry
Na dzień pogrzebu - 18 03 2021r}

A jaka była - trudno powiedzieć.
Co miała w sercu - jej tajemnica.
Nie każdy umie błyszczeć na przedzie;
woli nie tonąć w złudnych zachwytach.

Śmierć kruszy głazy – życie to pyłek.
Przed śmiercią sam Bóg padł na kolana.
Jeszcze tu jestem – nie mówisz - byłem;
gdy wzrusza chwila niespodziewana

Niech pamięć o niej obraz ocali;
tych dobrych dziejów z naszej przeszłości.
W dotyku śmierci jesteśmy mali,
gdyby czas cofnąć - byłoby prościej.

Wielka tęsknota wróci w urywek,
gdzie się skończyła życiowa ścieżka -
by przemówiły w oczach jak żywe,
kwiaty i lampy ostatnich mieszkań.

W takim nastroju łatwiej zrozumieć
po co się człowiek zbytecznie trudzi,
skoro ni śladu po tej fortunie,
zostaje tylko szacunek ludzi.

[Margot]

Przyjmij wyrazy współczucia, Julko.
Pięknie napisałaś.
Pozdrawiam serdecznie.

[Irena]

Julko, tyle po nas zostanie ile pamięć ludzka zapisze.
Ty jeszcze ubrałaś wspomnienie w słowa. Pięknie.
Współczuję Tobie...trzymaj się.

[Tomasz Kowalczyk]

Współczuję, Julko!

[Wiesława Ptaszyk]

Poruszające epitafium.
Wyrazy współczucia.

[Julka]

Przyjmij wyrazy współczucia, Julko.
Pięknie napisałaś.
Pozdrawiam serdecznie.

Bardzo dziękuję Margot.

[Julka]

Dziękuję bardzo wszystkim autorom za komentarze.

Miło w takim dniu przeczytać dobre słowo.

[księżycowa]

Bardzo współczuję.