Zanim las stworzył wnyki

[Latima]

Wilk stepowy był jawnym dowodem,
obitym kolanem i pytaniem o ciężar pochylonego łba.
Bał się strachem młodego wina dojrzewającego
na zbyt wysokich tyczkach, strachem korka
szampana, trafiającego prosto w miłość.
Patrzyłam, jak szamocze się w klatce
tak ciasnej, że gryzł pręty, opluwał.

Noc stawała się wyciem, przeciągłym, złym.
W osamotnieniu tworzył postaci o wielkich
oczach, wyszczerzonych kłach, gotowe
skoczyć do gardła, dobić bezbronnego.

Zza ogrodzenia dolatywał znajomy zapach,
wiew zapominanego ciepła. Furie brały górę
nad instynktem, szarpały wnętrznościami,
skręcając jelita w pętlę. Pamięć miała postać starej
kobiety, zdolnej przywrócić równowagę.

W kobiety śnie stepowy był szarą kulką
wyjętą spod spoconego żebra

[Tomasz Kowalczyk]

Przez krótką chwilę - w trakcie czytania pierwszego wersu - pomyślałem sobie o "Wilku stepowym" Hermanna Hessego, ale później przetoczyły się przez moje oczy inne krajobrazy. A może nie tak bardzo inne. Dwoistość natury ludzkiej pokazuje - w pewnym sensie - również i ten wiersz.

W kobiety śnie stepowy był szarą kulką

Zatrzymała mnie inwersja podczas czytania.

Pozdrawiam

[Latima]

tak, inwersja....stosuję ją świadomie, jakby to wytłumaczyć? Ta kobieta jest ważniejsza od snu, bo gdybym napisała w śnie kobiety - to jej sen nagle wybiłby się wyżej, a tak - zatrzymala Ciebie, no, własnie, miała zatrzymać. To nie jakaś tam kobieta, tylko ta najwazniejsza.....Serdeczności, Tomku, mój tolerancyjny fanie! :), La
ps/ powinnam go zadedykować, nie zrobię tego, by pozostał tajemnicą

[Wiesława Ptaszyk]

Kocham las i zwierzęta...i wyobrażam sobie jakby to było pięknie przywrócić naturalną harmonię między wszystkimi istotami, bo przecież nikt nie powinien żyć w pętach...

[Krystyna Morawska]

Ciekawy i poetycki sposób przedstawienia metamorfozy wilka, który w tym wierszu jest symbolem przenikania czasów: poznawanie, próba ucieczki i pogodzenie, bo nie da się uciec z czasu. Pamięć utrwala co sama uzna za słuszne. Możliwe, że jutro czas inne myśli mi przywieje lub rozwieje. Serdeczności

[Liliana]

La, z podziwem dla Twojego pióra

[cortessa]

W nas wszystkich drzemią bardzo przeciwstawne siły. Każda z nich jest gotowa na pokazanie swojej mocy. Po którą sięgniemy i dlaczego - to na zawsze pozostanie tajemnicą.

[maybe]

Wiersz świetny, ale boli mnie tytuł :( To ludzie tworzą wnyki - w lesie i w życiu

[Latima]

dziękuję z zapoznie się z moimi poetyckimi przemyśleniami.
Maybe, bo to był wilk stepowy, a step to duża przestrzeń. Kochał ją. Wierzył, że wszędzie podobnie. Młodośc jest naiwna, nie przeczuwa, że bywają inne miejsca. Ciekawa co dalej - idzie, bo wiedzie instynkt. Towarzyszy lęk i to on staje się korkiem szampana wystrzelonym prosto w miłość. Jest też klatka i coraz gęstszy las. Wszystko się poplątało - człowiek, zieleń, pułapki, kraty i wspomnienia. Tamten zapach, postać starej kobiety, więc wycie do zdarcia strun. Z furią. Nocą, gdy nikt nie słyszy.
Ona to wie. Ona wie, las ma swoje wnyki, La

[Leon Gutner]

Nie są to moje ulubione klimaty ani formy ale przeczytałem z ciekawością i przyjemnością.
Bo to po prostu dobra poetica. :)

Z uszanowaniem L.G.

[Vesper]

Szkoda, że dopowiedziałaś tak wiele, Latimo...
Jaki sens ma komentarz czytelnika w tym miejscu, gdy autor dokładnie już powiedział, co miał na myśli?

A przyznam, że wtedy, gdy go zamieściłaś, wiersz zrobił na mnie ogromne wrażenie.