Odrobinę lirycznie

[felicja]

Kiedy wtulasz się we mnie, mój miły,
drży powietrze i trzciny a ściany
odbijają się w tafli jeziora,
po cichu z niebem w toń się wtapiamy.

A gdy przebrzmi już poranna kawa,
chwile kruszą się na kromki chleba,
w wir koniecznych spraw - w ten sen zimowy
pewnie zapaść nam po prostu trzeba.

Potem wiatr nosi pustkę po sadzie
mury mchem porastają, świat płacze,
z kroplami wody w ziemię wsiąkamy.
A przecież można było inaczej.

[Tomasz Kowalczyk]

chwile kruszą się kromkami chleba,

na kromki chleba Wyrażenie narzędnikowe zastosowane przez Ciebie jest mocno niezręczne.

w wir koniecznych spraw - ten sen zimowy
pewnie zapaść nam po prostu trzeba.

Trzeba dodać przyimek "w".

A możne można było inaczej?

Literówka.

Poozdrawiam

[felicja]

Bardzo dziękuję za komentarz. Wprowadzam zmiany.

[cortessa]

Trochę "zgrzyta" fraza: "może można".
Znowu mam zastrzeżenia do tytułu: jeżeli masz problemy z odpowiednim zatytułowaniem wierszy, stosuj incipit.

[felicja]

Cortesso, bardzo dziękuję za doczytanie do końca i za komentarz.

[Krystyna Morawska]

A może zacznijmy od nowa - ten wers trochę zmienia puentę, ale optymistycznie wybrzmiewa.

[felicja]

Wilgo, ten fragment miał zwrócić uwagę, ale może rzeczywiście warto go zmienić. Zmieniam.

[Pranda]

Warto pracować nad swoimi wierszami. Wersję niniejszą czytam z przyjemnością. Pozdrawiam

[maybe]

Ładna, ciepła treść, ale o ile pierwsza i druga strofa "płyną", to w ostatniej coś mi jeszcze zgrzyta. Ale może nie umiem czytać właściwie?

[Leon Gutner]

Po nitce do kłębka.
Uparcie i często i wszystko zacznie działać w formach.

Z ciekawością L.G.

[Wiesława Ptaszyk]

Podobnie jak Maybe, serdeczna treść, ale nad trzecią cząstką jeszcze bym popracowała.

Pozdrawiam

[felicja]

Prando, Maybe, Leo, Wiesławo - bardzo Wam dziękuję za uwagi, sugestie i słowa otuchy. Na pewno wszystkie przemyślę. To mój praktycznie pierwszy w życiu wiersz rymowany i nie całkiem wyszedł tak jak bym chciała. Pozdrawiam

[Vestka]

Coś tam zgrzyta i reszta czytających już to wypunktowała, ale jest dusza. Bardzo podoba mi się ta metafora z kromkami chleba. Pozdrawiam. :)

[felicja]

Vestka, no wiem że zgrzyta, wìęc trochę poprawiłam. Na przyszłość muszę chyba bardziej uważać na słowa. Dzięki za dobre słowa.