modraszki

[Wiesława Ptaszyk]

od pierwszej myśli
dzień zdawał się stracony
dotkliwiej niż zwykle
poczuła niechęć do wstawania

proszę jedynie
o dobry sen

wiedział że słowa
nie rozproszą ciemności
bez zastrzeżeń smakował
przechłodzoną kawę

będę zawsze za tobą
o pół kroku

niemal jednocześnie
dostrzegli mrowie eterycznych
skrzydeł

[Tomasz Kowalczyk]

Wydaje mi się, że przedostatnia strofa byłaby wystarczającą puentą. Ostatni wers jakby urywa zakończenie. A styl wiersza cały Twój, ale jednak wyczuwam nowe elementy...

Pozdrawiam

[Margot]

Ogromnie mi się podoba. Ostatnia strofa absolutnie konieczna.

[Leon Gutner]

Od pierwszej myśli wiersz spodobał się Leonowi i tak pozostało aż do końca.

Z uszanowaniem L.G.

[cortessa]

Opowieść piękna, ale zastanowiłabym się nad końcowym wersem, bo nie kończy wiersza, tylko każe zawieszać głos.

[Dorota Chołody]

Tak się zastanawiam, Wiesiu, czy nie byłoby dobrze zastanowić się nad budowa wiersza..., czy na pewno służy mu takie rozczłonkowanie na dwuwersowe cząstki...Trochę mi się rwie wątek.
Ale przede wszystkim wiedzę tu nową tematykę. Tak przynajmniej to odczytuję
Pozdrawiam.

_

[Wiesława Ptaszyk]

Tomku, Margot, Leonie, Cortesso,Dorotko - serdecznie dziękuję za komentarze pod wierszem, potrzebowałam nowego spojrzenia, wprowadzam pierwsze poprawki.

[Tomasz Kowalczyk]

A gdyby tak pozbyć się spójnika "i" z ostatniej strofy? Dzięki temu zabiegowi stałaby się samodzielniejsza.

[Wiesława Ptaszyk]

Słusznie. Dziękuję Tomku

[Pranda]

Śledziłem utwór od wersji pierwotnej. Teraz zasługuje na miano bardzo dobrego wiersza, a puenta jest poo prostu trafna. Pozdrawiam

[Wiesława Ptaszyk]

Dziękuję za dobre słowo Prando ...i mnie się wydaje, że po zmianach jest lepiej.

Pozdrawiam:)

[Krystyna Morawska]

Wiesiu, zobaczyłam jak pięknie rodził się Twój wiersz - gratuluję.

[Hanna L.]

Piękny, wzruszający wiersz, Wiesiu
Pozdrawiam

[Vesper]

Piękny jest Twój wiersz, Wiesiu. Jeszcze piękniejsza Twoja niebywała wrażliwość.
Dziękuję, że mogę jej doświadczać

[Wiesława Ptaszyk]

Dziękuję Wilgo. W tak twórczym i życzliwym środowisku łatwiej rodzą się wiersze.
Pozdrawiam