Forum literackie Ogród Ciszy

Tomasz Kowalczyk pisze: ↑czw 10 cze, 2021 Ośmielam się napomknąć, że podmiot pierwszej strofy może być przyrównany do (egzotycznego) kwiatu nie tylko w okresie letnim.
A wiersz nie zachwycił - metafory i porównania zbyt czytelne i proste.

Pozdrawiam

neuroleptyk pisze: ↑sob 12 cze, 2021 Bardzo mi się podoba Twój wiersz, urzekający. Zastanowiłbym się tylko, czy konieczne jest w przedostatnim wersie "syn" może samo "patrzył na mnie"?
Pozdrawiam

Irena pisze: ↑sob 12 cze, 2021 "Nie wszystko złoto co się świeci", jak mawia przysłowie:)
A róża, cóż, oprócz pięknego kwiatu, ma jeszcze kolce...trzeba więc uczyć dziecko co może w życiu zagrozić, ukłuć boleśnie.
Podobnie jak poprzednik, darowałabym sobie powtórki syna
Całość w takim moim klimacie, za co dziękuję.

Serdeczności..........................................Ir

wilga pisze: ↑ndz 13 cze, 2021 Puenta jest esencją wiersza. Czytam bez syna- patrzył na mnie

Leon Gutner pisze: ↑ndz 13 cze, 2021 Ciekawe.
Zajrzałem i poczytałem przyjemnie.

Z uszanowaniem L.G.

2+2 pisze: ↑ndz 13 cze, 2021

Tomasz Kowalczyk pisze: ↑czw 10 cze, 2021 Ośmielam się napomknąć, że podmiot pierwszej strofy może być przyrównany do (egzotycznego) kwiatu nie tylko w okresie letnim.
A wiersz nie zachwycił - metafory i porównania zbyt czytelne i proste.

Pozdrawiam

Dziękuję za opinię. Chodziło mi bardziej o to, że nagie kobiety dla mężczyzny dojrzałego nie są już tak egzotycznym kwiatem jak dla chłopaka.

księżycowa pisze: ↑czw 17 cze, 2021 Pominę temat kobiet i rzucę nowe światło na ten wiersz, bo mocno mnie zastanawia. Trochę inaczej na niego patrzę. Do tych refleksji skłonił mnie tytuł, oraz przejście między pierwszą, a drugą strofoidą
(od kwiatu do owocu) dlatego zaczęłam się doszukiwać. Wątek dzieciaka jest bardzo ważny, zależny, ale nie najważniejszy. Nie wybija mi się tutaj na pierwszy plan. Wg mnie ten z pozoru prosty wiersz kryje znacznie więcej niż na pierwszy rzut oka można zobaczyć. Zadaję sobie pytanie, kto tak naprawdę dojrzewa? ojciec, czy syn? a może wzajemnie się potrzebują? Z treści wynika, że syn jest jeszcze bardzo mały, nie potrafi rozróżniać, nazywać, czuć. Ojciec uczy go dopiero podstaw, pierwszych kroków. Taki rozwój wyobraźni, dociekliwość poznawcza, fantazja, porównywanie z jakim mamy tu do czynienia, to chyba ciut późniejszy etap w przypadku syna. Dziecko musi umieć zrozumieć świat, musi umieć odbierać różnego rodzaju bodźce, ale musi też umieć zatrzymać je w pamięci i tego stara się nauczyć ojciec.


Jest zatem nauczycielem, uczy wrażliwości, nie tylko na dotyk (pokrzywa parzy) Chce poruszyć zmysły syna, obserwować reakcję, przy jednoczesnym odzyskaniu własnych sił witalnych
(te śnięte ryby symbolizują jakby chwilową utratę życia pełną piersią) Ojciec z wiekiem jakby mniej żarliwie patrzy na egzotyczny kwiat (naga kobieta) za to ładnie opowiada o owocach
(dziecko też jest owocem) Myślę, że ojciec i syn potrzebują się wzajemnie. Faza rozwoju przechodzi w fazę dojrzewania (syn - ojciec. Do wychowania dziecka, potrzeba mądrego, dojrzałego rodzica) dlatego wyczuwam tu pewną zależność pomiędzy nimi, pomiędzy etapem rozwoju i dojrzewania. Myślę, że ojciec też się wiele nauczył i dojrzał do roli. To taki sobie mój punkt odbioru:) Pozdrawiam.