Dojrzewanie

 Moderator: Tomasz Kowalczyk

ODPOWIEDZ
Marek Kucak
Posty: 182
Rejestracja: czw 12 lis, 2020

Post autor: Marek Kucak »

stało się lato i nagie kobiety
nie były już egzotycznym kwiatem

zjadałem słodki miąższ arbuza
gładziłem cierpką skórkę moreli
wieczorem siadałem nad stawem
śnięte ryby stały w ciepłej wodzie

uczyłem syna chodzić
mówiłem: to jest pokrzywa
to kwiat
pokrzywa parzy
kwiat pachnie

syn patrzył na mnie
nie rozumiejąc jeszcze piękna róży
Awatar użytkownika
Tomasz Kowalczyk
Administrator
Posty: 4434
Rejestracja: wt 10 cze, 2014

Post autor: Tomasz Kowalczyk »

Ośmielam się napomknąć, że podmiot pierwszej strofy może być przyrównany do (egzotycznego) kwiatu nie tylko w okresie letnim.
A wiersz nie zachwycił - metafory i porównania zbyt czytelne i proste.

Pozdrawiam
Każdy jest kowalem własnego losu. Nie każdy Kowalczykiem.
neuroleptyk
Posty: 426
Rejestracja: pn 10 kwie, 2017

Post autor: neuroleptyk »

Bardzo mi się podoba Twój wiersz, urzekający. Zastanowiłbym się tylko, czy konieczne jest w przedostatnim wersie "syn" może samo "patrzył na mnie"?
Pozdrawiam
Awatar użytkownika
Irena
Posty: 5444
Rejestracja: pt 26 wrz, 2008
Lokalizacja: Wielkopolska

Post autor: Irena »

"Nie wszystko złoto co się świeci", jak mawia przysłowie:)
A róża, cóż, oprócz pięknego kwiatu, ma jeszcze kolce...trzeba więc uczyć dziecko co może w życiu zagrozić, ukłuć boleśnie.
Podobnie jak poprzednik, darowałabym sobie powtórki syna
Całość w takim moim klimacie, za co dziękuję.

Serdeczności..........................................Ir
Ostatnio zmieniony sob 12 cze, 2021 przez Irena, łącznie zmieniany 1 raz.
" siła pióra leży w pokorze do własnego słowa"- Mithril
Marek Kucak
Posty: 182
Rejestracja: czw 12 lis, 2020

Post autor: Marek Kucak »

Tomasz Kowalczyk pisze: czw 10 cze, 2021 Ośmielam się napomknąć, że podmiot pierwszej strofy może być przyrównany do (egzotycznego) kwiatu nie tylko w okresie letnim.
A wiersz nie zachwycił - metafory i porównania zbyt czytelne i proste.

Pozdrawiam
Dziękuję za opinię. Chodziło mi bardziej o to, że nagie kobiety dla mężczyzny dojrzałego nie są już tak egzotycznym kwiatem jak dla chłopaka.
Marek Kucak
Posty: 182
Rejestracja: czw 12 lis, 2020

Post autor: Marek Kucak »

neuroleptyk pisze: sob 12 cze, 2021 Bardzo mi się podoba Twój wiersz, urzekający. Zastanowiłbym się tylko, czy konieczne jest w przedostatnim wersie "syn" może samo "patrzył na mnie"?
Pozdrawiam
Dziękuję. Mam skłonność do powtórzeń, wybacz.
Marek Kucak
Posty: 182
Rejestracja: czw 12 lis, 2020

Post autor: Marek Kucak »

Irena pisze: sob 12 cze, 2021 "Nie wszystko złoto co się świeci", jak mawia przysłowie:)
A róża, cóż, oprócz pięknego kwiatu, ma jeszcze kolce...trzeba więc uczyć dziecko co może w życiu zagrozić, ukłuć boleśnie.
Podobnie jak poprzednik, darowałabym sobie powtórki syna
Całość w takim moim klimacie, za co dziękuję.

Serdeczności..........................................Ir

Zgadzam się z Tobą, dziecko trzeba uczyć piękna róży. Bo róża, mimo kolców, jest pięknym kwiatem. Porównanie do kobiet w tym przypadku chyba aż zbyt czytelne. Przecież miłość nie jest zawsze pachnącym kwiatem, bywają trudne momenty.
Awatar użytkownika
Krystyna Morawska
Posty: 1430
Rejestracja: czw 04 cze, 2020
Lokalizacja: Toruń

Post autor: Krystyna Morawska »

Puenta jest esencją wiersza. Czytam bez syna- patrzył na mnie :rozyczka:
- żeby sędzia nie zaznał radości w sądzeniu -
Awatar użytkownika
Leon Gutner
Posty: 7856
Rejestracja: czw 15 kwie, 2010
Lokalizacja: Olsztyn
Kontakt:

Post autor: Leon Gutner »

Ciekawe.
Zajrzałem i poczytałem przyjemnie.

Z uszanowaniem L.G.
" Każdy dzień to takie małe życie "
Marek Kucak
Posty: 182
Rejestracja: czw 12 lis, 2020

Post autor: Marek Kucak »

wilga pisze: ndz 13 cze, 2021 Puenta jest esencją wiersza. Czytam bez syna- patrzył na mnie :rozyczka:
Dziękuję 😊
Marek Kucak
Posty: 182
Rejestracja: czw 12 lis, 2020

Post autor: Marek Kucak »

Leon Gutner pisze: ndz 13 cze, 2021 Ciekawe.
Zajrzałem i poczytałem przyjemnie.

Z uszanowaniem L.G.
Dziękuję, życzę kolejnych ciekawych lektur 😉
Awatar użytkownika
Tomasz Kowalczyk
Administrator
Posty: 4434
Rejestracja: wt 10 cze, 2014

Post autor: Tomasz Kowalczyk »

2+2 pisze: ndz 13 cze, 2021
Tomasz Kowalczyk pisze: czw 10 cze, 2021 Ośmielam się napomknąć, że podmiot pierwszej strofy może być przyrównany do (egzotycznego) kwiatu nie tylko w okresie letnim.
A wiersz nie zachwycił - metafory i porównania zbyt czytelne i proste.

Pozdrawiam
Dziękuję za opinię. Chodziło mi bardziej o to, że nagie kobiety dla mężczyzny dojrzałego nie są już tak egzotycznym kwiatem jak dla chłopaka.
Pozwolę sobie na przypomnienie rozmowy Wokulskiego i Ochockiego o kobietach. Przyznaję rację temu pierwszemu. Ergo: Mam odmienne zdanie od Autora. Ale ja w końcu jestem kilka lat starszy od wspomnianych interlokutorów...
Każdy jest kowalem własnego losu. Nie każdy Kowalczykiem.
Awatar użytkownika
cortessa
Posty: 1355
Rejestracja: czw 05 gru, 2013

Post autor: cortessa »

Pozwólcie, że nie włączę się do dyskusji o kobietach :), ale skoro jesteśmy przy cytatach z "Lalki", to polecam rozmowę głównego bohatera z baronem Dalskim... Ostro i prawdziwie...
:rozyczka:
księżycowa
Posty: 832
Rejestracja: ndz 14 lut, 2016

Post autor: księżycowa »

Pominę temat kobiet i rzucę nowe światło na ten wiersz, bo mocno mnie zastanawia. Trochę inaczej na niego patrzę. Do tych refleksji skłonił mnie tytuł, oraz przejście między pierwszą, a drugą strofoidą
(od kwiatu do owocu) dlatego zaczęłam się doszukiwać. Wątek dzieciaka jest bardzo ważny, zależny, ale nie najważniejszy. Nie wybija mi się tutaj na pierwszy plan. Wg mnie ten z pozoru prosty wiersz kryje znacznie więcej niż na pierwszy rzut oka można zobaczyć. Zadaję sobie pytanie, kto tak naprawdę dojrzewa? ojciec, czy syn? a może wzajemnie się potrzebują? Z treści wynika, że syn jest jeszcze bardzo mały, nie potrafi rozróżniać, nazywać, czuć. Ojciec uczy go dopiero podstaw, pierwszych kroków. Taki rozwój wyobraźni, dociekliwość poznawcza, fantazja, porównywanie z jakim mamy tu do czynienia, to chyba ciut późniejszy etap w przypadku syna. Dziecko musi umieć zrozumieć świat, musi umieć odbierać różnego rodzaju bodźce, ale musi też umieć zatrzymać je w pamięci i tego stara się nauczyć ojciec.


Jest zatem nauczycielem, uczy wrażliwości, nie tylko na dotyk (pokrzywa parzy) Chce poruszyć zmysły syna, obserwować reakcję, przy jednoczesnym odzyskaniu własnych sił witalnych
(te śnięte ryby symbolizują jakby chwilową utratę życia pełną piersią) Ojciec z wiekiem jakby mniej żarliwie patrzy na egzotyczny kwiat (naga kobieta) za to ładnie opowiada o owocach
(dziecko też jest owocem) Myślę, że ojciec i syn potrzebują się wzajemnie. Faza rozwoju przechodzi w fazę dojrzewania (syn - ojciec. Do wychowania dziecka, potrzeba mądrego, dojrzałego rodzica) dlatego wyczuwam tu pewną zależność pomiędzy nimi, pomiędzy etapem rozwoju i dojrzewania. Myślę, że ojciec też się wiele nauczył i dojrzał do roli. To taki sobie mój punkt odbioru:) Pozdrawiam.
"Każdy człowiek jest jak księżyc. Ma swoją drugą stronę, której nie pokazuje nikomu"
Marek Kucak
Posty: 182
Rejestracja: czw 12 lis, 2020

Post autor: Marek Kucak »

księżycowa pisze: czw 17 cze, 2021 Pominę temat kobiet i rzucę nowe światło na ten wiersz, bo mocno mnie zastanawia. Trochę inaczej na niego patrzę. Do tych refleksji skłonił mnie tytuł, oraz przejście między pierwszą, a drugą strofoidą
(od kwiatu do owocu) dlatego zaczęłam się doszukiwać. Wątek dzieciaka jest bardzo ważny, zależny, ale nie najważniejszy. Nie wybija mi się tutaj na pierwszy plan. Wg mnie ten z pozoru prosty wiersz kryje znacznie więcej niż na pierwszy rzut oka można zobaczyć. Zadaję sobie pytanie, kto tak naprawdę dojrzewa? ojciec, czy syn? a może wzajemnie się potrzebują? Z treści wynika, że syn jest jeszcze bardzo mały, nie potrafi rozróżniać, nazywać, czuć. Ojciec uczy go dopiero podstaw, pierwszych kroków. Taki rozwój wyobraźni, dociekliwość poznawcza, fantazja, porównywanie z jakim mamy tu do czynienia, to chyba ciut późniejszy etap w przypadku syna. Dziecko musi umieć zrozumieć świat, musi umieć odbierać różnego rodzaju bodźce, ale musi też umieć zatrzymać je w pamięci i tego stara się nauczyć ojciec.


Jest zatem nauczycielem, uczy wrażliwości, nie tylko na dotyk (pokrzywa parzy) Chce poruszyć zmysły syna, obserwować reakcję, przy jednoczesnym odzyskaniu własnych sił witalnych
(te śnięte ryby symbolizują jakby chwilową utratę życia pełną piersią) Ojciec z wiekiem jakby mniej żarliwie patrzy na egzotyczny kwiat (naga kobieta) za to ładnie opowiada o owocach
(dziecko też jest owocem) Myślę, że ojciec i syn potrzebują się wzajemnie. Faza rozwoju przechodzi w fazę dojrzewania (syn - ojciec. Do wychowania dziecka, potrzeba mądrego, dojrzałego rodzica) dlatego wyczuwam tu pewną zależność pomiędzy nimi, pomiędzy etapem rozwoju i dojrzewania. Myślę, że ojciec też się wiele nauczył i dojrzał do roli. To taki sobie mój punkt odbioru:) Pozdrawiam.
Dziękuję za tak dogłębną analizę i interpretację mojego wiersza :rozyczka: