Zupełnie jak wtedy

[Krystyna Morawska]

nasze światła zbiegły się w jedno,
nie sposób odróżnić promieni.

W podróży między światami
dają złudzenie, że powstaje
kolejny pejzaż, ale to rosa
osiada na pajęczych sieciach
- przykleja pyłki dawnych snów.

Wkrótce znikną z życia jak migawki
sprasowane czasem. Strach odchodzi
przed świtem, zbieram odwagę,
żeby oswoić niepewny poranek,
gdzie mieszka mgła i milczenie,

ale chyba nie umiem.

[Leon Gutner]

Jak zawsze pięknie choć przyznaję że spodziewałem się mocniejszego zakończenia.

Z uszanowaniem L.G.

[Tomasz Kowalczyk]

Na początku drugiej strofy zadźwięczał rym.
A wiersz - piękny!

Pozdrawiam

[Krystyna Morawska]

Tomku, duże dzięki, a tyle razy czytałam...

[Krystyna Morawska]

Leo, przyznanie się do słabości ma swoją moc - uwierz.

[cortessa]

Zawsze z przyjemnością czytam Twoje utwory. I tym razem, nie zawiodłam się.

[Margot]

[Hanna L.]

Pięknie
Pozdrawiam

[Wiesława Ptaszyk]

Piękny wiersz, Wilgo

[maybe]

Piękne są te dwa światła złączone w jedno. Bezradność w ostatnim wersie jest urocza :)

[księżycowa]

Spokojnie poprowadzony tekst. Z przyjemnością wilgo