Forum literackie Ogród Ciszy

Już po dotykach
zostają ciche między wersami
wśród niemych wspomnień jeszcze spotykam
litery czarne
trwale przykryte zmyślnym posłowiem
poza tym wszystko jakby umarłe
w świetnej historii
na przecudownie

czas je wyrzucił
dni dopełniły a los wykona
spoczną na półce nic nie powróci
księga skończona

o tym że koniec
było gdzieś w tekście ukryte w wersie
już przerobiony rozdział z Leonem

nie umiem pisać aż tak
nie zdołam
utrwalić braku wygasłej woli

już tylko w rymach w wersach i słowach
jeszcze mnie bolisz

Uniwersalna ta opowieść: Wystarczy zmienić imię bohatera i już można się w pełni identyfikować. Z życiem...

Pozdrawiam

Co zrobić, żeby koniec przekuł się na początek?
Jak zwykle, przejmująco...

Ta uniwersalność Tomku słusznie zauważona nadaje sens wierszowaniu Leona. Sprawy wciśnięte w rymy dotyczą każdego z nas. To istota Leonowego wierszowania.
Dziękuję i pozdrawiam.

Przejmująco dziękuję Corti za czas wizytę i refleksję.

Z uszanowaniem L.G.

Choć ból tylko w wersach, ale jak silny wciąż.
Pozdrawiam

Leo, nie zapomnę Twoich słów.
Jak groźne i piękne potrafią być uczucia.

Z przyjemnością przeczytałam cały wiersz, ale pointa największe zrobiła na mnie wrażenie

Hann, Wilgo, Wiesławo, dziękuję za waszą obecność czas i refleksję.
Cieszę się że wciąż jesteście z Leo wersami.

Z uszanowaniem L.G.

Świetne! A zakończenie rozbroiło mnie całkowicie :)

Dziękuję May.

Z uszanowaniem L.G.