Trwawienie

[Marek Kucak]

zima nie zakwitła
lato przeszło jak pożar
osmaliło twarze

teraz siedzimy bladzi
łapiąc w mieszkaniu
łamliwość powietrza

nasze słowa są ciemną ciszą
młodość minęła w miesiąc
amor zawisł na sztucznym drzewku

usta do kłamstw i przekleństw
wielki tydzień w m2
tysiąc porad na życie za złotówkę

ciąży mi Bóg który szedł
i nikt go nie zauważył
twój dwupak
mój nietakt

płuca skrzypią jak stary dom
łapię się wdechów
klamki i cyngle
dzyń dzyń serce

wciąż powtarzany refren
no problem
nie ma problemu

[Leon Gutner]

Ciekawie poczytałem.
Łamliwość powietrza - najbardziej.

Z uszanowaniem L.G.

[maybe]

Takie życie... Zgrabnie ujęte i dobrze się czytało

[księżycowa]

Podoba mi się tytuł, dość oryginalny. Trwawienie jak krwawienie, sączy się i sączy, a my nie wiedząc czego się złapać, łapiemy się wdechów. Chyba jedyna słuszna opcja. Pozdrawiam.

[Marek Kucak]

Ciekawie poczytałem.
Łamliwość powietrza - najbardziej.

Z uszanowaniem L.G.

Powiem nieskromnie, że mnie też przekonała łamliwość powietrza

[Marek Kucak]

Takie życie... Zgrabnie ujęte i dobrze się czytało

Dziękuję

[Marek Kucak]

Podoba mi się tytuł, dość oryginalny. Trwawienie jak krwawienie, sączy się i sączy, a my nie wiedząc czego się złapać, łapiemy się wdechów. Chyba jedyna słuszna opcja. Pozdrawiam.

Dokładnie o to mi chodziło, cieszę się, że nie muszę nic wyjaśniać, a czytelnik rozumie moje zabiegi i do tego przyznaje rację podmiotowi wiersza. Czego chcieć więcej