podszyci lękiem nie noszą różowych okularów

 Moderator: Tomasz Kowalczyk

ODPOWIEDZ
księżycowa
Posty: 832
Rejestracja: ndz 14 lut, 2016

Post autor: księżycowa »

chodź opowiem ci o dłoniach
potrafią ogrzać

mroźne bieguny nie są rzadkością
pchają się przez zamknięte okna
wtedy ciało przechodzi w szkło
pełne arktycznego chłodu trafia
prosto w ręce gdzie tyle o tobie

we mnie drżą wszystkie te szyby
na twojej skórze utrwalam ślad
chucham w najczulsze miejsca
niedomknięte przybliżają strach

czułość nazywasz strachem
boisz się że gdy cię dotknę
poczujesz ten piekący niedosyt
"Każdy człowiek jest jak księżyc. Ma swoją drugą stronę, której nie pokazuje nikomu"
Awatar użytkownika
Tomasz Kowalczyk
Administrator
Posty: 4434
Rejestracja: wt 10 cze, 2014

Post autor: Tomasz Kowalczyk »

Co tu zrobić, żeby (chcieć) się zrozumieć, żeby nazywać najprostsze odruchy po imieniu. Prawo naturalne będzie zawsze jedynym wzorem, ale jednak dziś obowiązują jego interpretacje, a więc lęk wobec prostoty...
Piękny wiersz!

Pozdrawiam
Każdy jest kowalem własnego losu. Nie każdy Kowalczykiem.
Awatar użytkownika
Leon Gutner
Posty: 7856
Rejestracja: czw 15 kwie, 2010
Lokalizacja: Olsztyn
Kontakt:

Post autor: Leon Gutner »

Ładnie.
Najładniejsze to ciało co przechodzi w szkło .

Z przyjemnością L.G.
" Każdy dzień to takie małe życie "
Awatar użytkownika
cortessa
Posty: 1355
Rejestracja: czw 05 gru, 2013

Post autor: cortessa »

Pięknie potrafisz opowiadać o najważniejszych uczuciach...
:rozyczka:
Awatar użytkownika
Krystyna Morawska
Posty: 1430
Rejestracja: czw 04 cze, 2020
Lokalizacja: Toruń

Post autor: Krystyna Morawska »

Dziękuję za wiersz - piękną lekcję czułości :rozyczka:
- żeby sędzia nie zaznał radości w sądzeniu -
Awatar użytkownika
Pranda
Posty: 277
Rejestracja: ndz 13 gru, 2009
Lokalizacja: Warszawa

Post autor: Pranda »

Niezwykle subtelna opowieść... Wielka przyjemność czytania... Pozdrawiam
księżycowa
Posty: 832
Rejestracja: ndz 14 lut, 2016

Post autor: księżycowa »

Dziękuję wszystkim za ślad pod wierszem. Pozdrawiam.
"Każdy człowiek jest jak księżyc. Ma swoją drugą stronę, której nie pokazuje nikomu"
Hanna L.
Posty: 2843
Rejestracja: sob 16 lut, 2013

Post autor: Hanna L. »

Wysmakowany wiersz :rozyczka:
Pozdrawiam
Awatar użytkownika
maybe
Posty: 5330
Rejestracja: pt 06 maja, 2011

Post autor: maybe »

Przepięknie opowiedziane :rozyczka:
Wiem wystarczająco dużo, żeby wiedzieć jak mało wiem.
Dorota Chołody
Posty: 1106
Rejestracja: wt 24 sty, 2012
Lokalizacja: lubelskie
Kontakt:

Post autor: Dorota Chołody »

księżycowa pisze: pn 14 cze, 2021 chucham w najczulsze miejsca
niedomknięte przybliżają strach

czułość nazywasz strachem
boisz się że gdy cię dotknę
poczujesz ten piekący niedosyt
Podkreślony wers według mnie jest zbędny - to (czyli "czułość") wynika z wersów wcześniejszych i następnych, a więc to powtórzenie znaczenia, a poza tym powtarza się słowo "strach" i, mimo ze może zamierzone, to nie sprawia wrażenia celowego wzmocnienia.

Poza tym wiersz bardzo mi się podoba, a zwłaszcza wers "wtedy ciało przechodzi w szkło".

Pozdrawiam :rozyczka:

_
księżycowa
Posty: 832
Rejestracja: ndz 14 lut, 2016

Post autor: księżycowa »

Hanno, Maybe, dziękuję za ślad.

Doroto, bardzo dobrze dojrzałaś, to co ja sobie bardzo dokładnie przemyślałam. Cały wiersz mówi o czułości i strachu przed nią, więc poniekąd masz rację. Często mniej znaczy więcej, ale w tym przypadku, w moim odbiorze (nie upieram się że mam rację) chciałam, aby więcej znaczyło dokładnie tyle, ile znaczy i dlatego zdecydowałam się na wzmocnienie przekazu dosadnie podkreślając lęk przed bliskością powtórzeniem tego, co powyżej z naciskiem na strach. Długo myślałam, czy nie zakończyć dystychem, tak jak zaczęłam, ale jakoś mi to spłyca emocje. Dziękuję, że zechciałaś przedstawić swoje stanowisko, doceniam. Pozdrawiam.
"Każdy człowiek jest jak księżyc. Ma swoją drugą stronę, której nie pokazuje nikomu"
Awatar użytkownika
Wiesława Ptaszyk
Posty: 2007
Rejestracja: śr 06 lip, 2016
Lokalizacja: Nowy Tomyśl

Post autor: Wiesława Ptaszyk »

Pięknie zobrazowałaś uczucia,lęk przed okazaniem czułości, nosi go wielu z nas :rozyczka:
Awatar użytkownika
Vesper
Posty: 1792
Rejestracja: ndz 31 maja, 2020
Lokalizacja: bardo

Post autor: Vesper »

Jest taki lęk, który zostaje w człowieku na zawsze. Budzi nocami i żadna miłość go nie uciszy. Są takie opowieści o dłoniach, których chciałoby się nie znać, nie pamiętać. I jest pragnienie czułości, które nigdy się nie spełni.

Wiem, że w zupełnie innym kontekście niż poprzednicy, ale nic na to nie poradzę...
Poruszający tekst! Podsuwa tyle obrazów, wywołuje tyle odczuć...
Boleśnie piękny :rozyczka: