nie w porę

[Wiesława Ptaszyk]

choćby nasz sąsiad
umarł nagle a nie był
wcale taki stary

jak nam się wtedy zdawało

zwyczaj nakazywał
nie odmawiać ostatniej posługi

wdowa podawała ubrania
jakby zawczasu ułożone

nasza mama
choć sama nie dbała o te sprawy
sąsiadkę stawiała za przykład

dopiero po pogrzebie
ktoś przypomniał sobie

o pasku do spodni

[Leon Gutner]

To najlepszy przykład jak ze wszystkiego w życiu można uczynić wiersz.
I choćby za to z przyjemnością.

Z uszanowaniem L.G.

[Krystyna Morawska]

Zapomniany pasek także trzeba opłakać - po raz ostatni. Dzisiaj refleksyjnie

[Tomasz Kowalczyk]

Piękny wiersz o codziennym życiu minionych lat.

Pozdrawiam

[maybe]

Wiesiu, Ty nawet ze zwyczajności potrafisz zrobić coś niezwykłego, wyjątkowego. I zatrzymujesz

[Pranda]

Niezwykle komunikatywne są Twoje wiersze - potrafią zwięźle i przekonująco opowiedzieć każdą historię. Pozdrawiam

[Wiesława Ptaszyk]

Dziękuję Leonie, taka "migawka" z przeszłości wydawała mi się warta zatrzymania

[Wiesława Ptaszyk]

Dziękuję Wilgo za chwilę z wierszem Temat odchodzenia dość często mnie "nawiedza", tyle, że to przygotowanie do ostatniej drogi inaczej kiedyś wyglądało, było jakby bardziej "domowe", naturalne...a nasza sąsiadka autentycznie przejęła się, niedopełnieniem wszystkich obowiązków wobec zmarłego, i że ten brak w garderobie bardzo może mu uprzykrzyć życie w przyszłym życiu.

[Wiesława Ptaszyk]

Dziękuję Tomku, Twoje słowo o wierszu dużo dla mnie znaczy

[Wiesława Ptaszyk]

Basiu, Prando - dziękuję, że zechcieliście przeczytać i zostawić motywujące dla mnie komentarze.

Pozdrawiam Wszystkich serdecznie

[Hanna L.]

Wiesiu, z zaciekawieniem przeczytałam Twoja opowieść.
Pozdrawiam

[Vesper]

Ujęła mnie prostota tego wiersza. Potrafisz wydobyć głębię z każdej sytuacji, Wiesiu. Każde zdarzenie opisać w taki sposób, by czytelnik długo nie mógł przestać o nim rozmyślać...

[Liliana]

W każdym Twoim, niby prostym wierszu, jest jakaś głębia. Lubię takie pisanie.

[księżycowa]

Tak sobie myślę Wiesiu, że śmierć zawsze przychodzi nie w porę, ale są też takie śmierci, które nigdy nie będą dopięte na ostatni guzik (jakkolwiek to brzmi) i ten pozostawiony pasek o tym świadczy. Zatrzymałaś mnie. Pozdrawiam.

[Wiesława Ptaszyk]

Haniu, Vesper, Lili - dziękuję to miło, że w Waszym odczuciu tak prosty przekaz nie spłyca refleksji.
Pozdrawiam serdecznie