Forum literackie Ogród Ciszy

Gdybym nagle odszedł
umarł
cicho zmienił się w nikogo
wiedz że czeka długa droga
i że chwilę byłaś
drogą

kiedy w końcu zasnę
zniknę
to na przekór własnej woli
więc wspominaj mnie najlepiej
pomyśl że już nic
nie boli

gdybym być już dalej
nie mógł
to spróbuję duszę w światło
zmienić a ty pomyśl czemu
kochać wcale nie jest
łatwo

gdybym próżno zawisł
czekał
na to że dołączysz do mnie
zapamiętaj jak człowieka
z najpiękniejszych dobrych
wspomnień

gdybym gdzieś tam odkrył
nagle
że raj niebo wielką kpiną
niechby tylko nie przepadło
wszystko co się
przydarzyło

kiedyś i ty ruszysz
w drogę
już nie będzie na niej schodów
znajdź mnie wtedy całą sobą
i na końcu końców
obudź

Za chwilę przyjdą fanki, ale za długo się znamy i dobrze wiesz, że moje uwagi nie mają skopać Autora, jedynie pokazać drugą stronę medalu.
Leonie, widzę, że poszukujesz nowości w zakresie formy i to na plus.
* wiedz ( od wiedzy). Patrz, tak logicznie pomyśl:
Gdybym nagle odszedł
umarł - tu podwajasz odszedł/ umarł/
cicho zmienił się w nikogo/ jeszcze raz - zmienił się w nikogo, tu jeszcze błąd- zmienił się w nikogo?
wiec że czeka długa droga : czas przyszłości, a dalej
i że chwilę byłaś
drogą - tu nagle czas przeszły....wg mnie coś tu nie gra

II strofa ponownie wraca do leitmotivu z pierwszej, więc jedynie należalo wyostrzyć potrzebę wspomnień i świadomość zanikania bólu.
III razi przez zastosowaną inwersję oraz użycie określenia " zawisł"
Powyższe sądy wskazują, że nie przemyślałeś do końca tego tekstu. Jeżeli nie życzysz sobie moich komentarzy, po prostu napisz, żebym zaprzestała uwag, zrozumiem i dostosuję się, pozdrawiam ,La

Nie zawsze dla nas są ci, których pragniemy. Nie zawsze dla nich jesteśmy wszystkim. Tak już skonstruowany jest ten świat. I chyba my sami. Żyjemy jak rozbitkowie na bezludnych wyspach. Nie dostrzegając tego, co wokół, bo liczy się tylko to, co utraciliśmy. Przedziwne z nas istoty... Toczeni tęsknotą i bólem - ślepniemy. I odchodzimy z pustymi dłońmi. Po kres wierni. Pytanie: czy słusznie?

Z uwagą przeczytałam komentarz Latimy. Oprócz "wiec", w oczy rzuciło mi się "niech by": https://sjp.pwn.pl/sjp/niechby;2488421.html.

Mimo, że nie uważam się za Twoją fankę, a jedynie czytelnika, do którego coś przemawia lub nie - tekst mnie zatrzymał. Choć trudno nie zgodzić się z Przedmówczynią, że jest jeszcze do przemyślenia, przeredagowania. Co dostrzegłam dopiero po Jej wpisie. Mózg jednak kiepsko pracuje po 12 godzinach pracy...

La - gdyby wszystkie sądy tak działały mógłbym nie przebierać w słowach:)
Fanki się nie pojawiły do tej pory więc zastanawiam się czy aby spektakularnie nie cierpieć z tego powodu.
Uznałem że lepiej będzie poprawić błędy w pisowni.
Nie bardzo rozumiem skąd pomysł o tym że nie życzę sobie komentarzy. Czyżbym przegapił jakąś forumową aferkę w temacie ? :)
Wiersz jest jaki jest i tylko czeka na komentarze. Cenię sobie twoje zdanie La. Dziękuję i pozdrawiam :)

Ves - brak fanki w twojej postaci to poruszający fakt. :) polecam trzymać się tej opcji .
Kilka zdań z początku komentarza słusznych i cennych.
Dziękuję za nie i za czas spędzony nad wierszem.

Z podziękowaniem L.G.

Mną zawahały powtórzenia czasowników w dwóch pierwszych zwrotkach i w czwartej. Ale melodia poniosła treść bardzo daleko...

Pozdrawiam

Dziękuję Tomku.
Zdaję sobie już sprawę z bolączek tego tekstu.
Coś jednak nie pozwala mi na przeredagowanie jego treści. Mam wrażenie że zatarłbym w ten sposób emocje które sprawiły że ten wiersz powstał.

Z uszanowaniem L.G.

Tak, to ja - wierna fanka Twojej poezji. Lubię liryczne frazy, klimat. Wydobywam z Twojej poezji nastrój, emocje, tak mi bliskie. Otwierasz się na wszystko, co może się przydarzyć każdemu. Głaszczesz czytelnika czułą dłonią. Czasowniki dookreślające w tym wierszu podkreślają stylistykę i umuzyczniają tekst. Tak odbieram, nawet jeśli nie mam racji i znajduję się tylko w okolicach poezji. Każdy ma jakiś wrażliwy nerw (cokolwiek to znaczy) - pozdrawiam.

Jeszcze dopowiem: raczej nie komentuję tekstów, których nie czuję. Ten jest mi pod wieloma względami bliski. I czuję go aż nadto! I właśnie dlatego warto nad nim jeszcze popracować, Leonie. Choć doskonale rozumiem trudność zmiany pierwotnej wersji. Czasem tekst tak w nas siedzi, że niemożliwością wydaje się zmiana bodaj jednego słowa. Mimo to liczę, że spróbujesz się nad nim raz jeszcze pochylić - z czułością, której tak brakuje w dzisiejszym świecie, a której tak wiele jest w Tobie.

"Otwierasz się na wszystko, co może się przydarzyć każdemu"

To zdanie to wielka radość dla autora. To istota Leonowego wierszowania.
Dziękuję Wilgo.

Ves - jeszcze odpowiem :)
Kto wie może przyjdzie taki czas kiedy wrócę pochylę się coś zmienię w tym tekście.
W tej chwili nie czuję aby to był dobry moment. To wiersz sprzed trzech lat. Dziś czuję inaczej, inna wrażliwość inna czułość . Mam przekonanie że dziś mógłbym okaleczyć ten tekst jeszcze bardziej. Nie czuję w tej chwili tego co napisało ten wiersz.
Jednak dzięki twoim uwagom zabiorę ze sobą myśl o powrocie do tego tekstu za jakiś czas.

Z podziękowaniem L.G.

Bardzo ładne, liryczne i melodyjne "gdybanie", a więc czytałam z przyjemnością :)

Bardzo melodyjnie i ładnie dziękuję May za czas poświęcony wierszowi.

Z uszanowaniem L.G.

Przedmówcy mają rację, komentując warstwę leksykalną, ale wiersz posiada melodię, która potrafiła zaprowadzić treść prosto do serca.

Tak .
Przedmówcy mają rację i ma rację wspomniana przez Cori melodia.
Warto dać jej wybrzmieć.

Z podziękowaniem L.G.

Melodia wiersza pozwala zapomnieć o powtórzeniach czy inwersjach, ale popracować nad tekstem zawsze warto.

Pozdrawiam serdecznie, Leo

Dziękuję i pozdrawiam Li.

Z uszanowaniem L.G.