Forum literackie Ogród Ciszy

Któregoś dnia solidnie ułożone warstwy
przestaną smakować.
Pomieszane ze światłem będą gasły
jak wypalone znicze. Zabraknie odwagi
na tworzenie nowego świata.

Zagubione w trawie owoce pogniją
i nie przyniosą życia.
Zostaniesz z pękniętym korytem, podobna
do baby z bajki O rybaku i złotej rybce.

Tak szybko nadchodzi noc.

Oby nigdy nie zabrakło nam odwagi do tworzenia czegoś nowego, choćby wierszy!

Najbardziej początek ale podróż przez słowa była czystą przyjemnością aż do samego końca.

Z uszanowaniem L.G.

Najcenniejsze jest to co w nas samych. Nasze emocje, uczucia. One nas kształtują i wzbogacają. Pięknie i mądrze w Twoim wierszu

Jesteśmy umocowani między nadmiarem a deficytem. Przejście z jednego stanu w drugi jest niebezpieczne. Przypomina ścieżkę nad urwiskiem.
Dziękuję Liliano, Leonie i maybe

Przepiękne, poetyckie zamyślenie!

Pozdrawiam

Z przyjemnością przeczytałam
Pozdrowienia!

Mnie również nie pozostaje nic innego, jak złożyć Autorce wyrazy szacunku za piękny wiersz!

Piękny wiersz
Pozdrawiam

Wasze słowa prowadzą do wierszy. Dziękuję Tomku, Vestko, cortesso, Haniu

Trzeba być czujnym, dopóki nie jest za późno... Piękny wiersz! Pozdrawiam

Tak może być, ale nie musi. Wierzę, że zawsze mamy wybór.
Bardzo refleksyjnie i dojrzale.

Tej nocy będę myśleć o tym przedziwnym miejscu, na którym przyszło nam żyć. I o Twoim wierszu, wilgo...