resurrectio (retro)

[spirytysta]

Znalazłem nasze miejsce, lecz to inna łąka,
dlatego żółty dywan mnisi zwijam w nasiona.
I wybieram je kolejno z wgłębień rojnej ziemi,
by rzucić wysoko, w słoneczne przestrzenie.

Materia zgęszcza się koliście w popielaty puch,
ponownie chwytam łodyżki nad linią twoich
nagich bioder, już na tej samej łące,
którą kazałaś mi dobrze zapamiętać.

Teraz rozchylasz usta, robisz to znów –
gasisz dmuchawce.

[Margot]

[Tomasz Kowalczyk]

Świetny wiersz pod każdym względem z niezwykle wyrazistą puentą.

Pozdrawiam

[Latima]

ależ plastyczny, świetnie się czyta, świetnie.
ps/ czy koniecznie ten dywan musi się zwijać w nasiona? Przemyśl, ale ta uwaga nie zmienia mojego uznania, hej!, La

[Hanna L.]

Jestem pod wrażeniem
Pozdrawiam

[Vestka]

Bardzo przyjemny w odbiorze.

[spirytysta]

Bardzo Wam dziękuję za pozytywny odbiór mojego wiersza :)

[Krystyna Morawska]

Piękne słowa zostawiasz, obrazy - poezji smak...

[Leon Gutner]

Jestem pod wrażeniem.

Z uszanowaniem L.G.

[Vesper]

Brakowało Twoich wierszy, spirytysto.
Pięknie

[Mariusz]

Fantastyczny klimat stworzyłeś. Z przyjemnością. Pozdrawiam serdecznie.

[księżycowa]

Naprawdę piękny wiersz, a punta niezwykle obrazowa. Podoba się. Pozdrawiam.