Pozornie cicha stacja

[Krystyna Morawska]

Jesień gęstnieje. Nie wystarczy malowanie
pejzaży cienkim pędzelkiem.
Pamięć zatrzyma światło, które przepływa
przez liście klonu oraz pozieleniałą sosnę.

Wrześniowy poranek zadaje pytanie:
co zrobić gdy odchodzi własne istnienie,
lecz nadal jest cząstką natury.
Cisza dojrzewa głęboko pod ziemią,
słowa nie przejdą do tamtej strony.

Nadejdzie szorstka, zimna pora.
Park przemieni się w gasnące cienie,
ale pragnienie powróci - zawsze wraca.

[Margot]

Dzień dobry miła wilgo, pięknie piszesz.

[Leon Gutner]

Od pierwszych dwóch wersów po ostatnie znów pięknie .

Z czystą przyjemnością L.G.

[Tomasz Kowalczyk]

Wiersz napisany ładnym stylem, ale temat jesienny potrzebuje wyjątkowej staranności w doborze fraz, aby zainteresował.

Wrześniowy poranek zadaje pytanie:
co zrobić gdy własne istnienie odchodzi,

Usunąłbym inwersję.
Zastanowiłbym się tez nad pozbyciem się zbytniej opisowości.

Pozdrawiam

[Krystyna Morawska]

Margot - dziękuję
Leo - Pozdrawiam.

[Krystyna Morawska]

Tomku, masz rację.
Poezja to dziwna przestrzeń. Nie zawsze pozwala wypełnić się moimi obrazami. Coś tam zmieniłam.

[Liliana1]

Świetnie napisany wiersz, ale u Ciebie, wilgo, to nie nowość.
Serdeczności

[Mariola Kruszewska]

Rymy zamierzone czy przypadkowe?

[Krystyna Morawska]

Rymy powstały z nieudolności mojego przekazu - poprawiłam. Dzięki.

[Pranda]

Ciekawy jestem wersji pierwotnej. Wiersz przeczytałeem już po korekcie i bardzo mi się spodobał. Pozdrawiam

[Hanna L.]

Jesiennie ale z nadzieją. Z przyjemnością
Pozdrawiam