Forum literackie Ogród Ciszy

Znajdujesz w deszczu skrytą w wodzie
najdłuższą z wszystkich szarych godzin
zmywa i spływa a ty mokniesz
zanim zastygnie
nieistotnie

dopóki kapie wiesz że będzie
gdzieś tam w tym niegdyś bliskim mieście
wyzbiera wilgoć sól zaczeka
nad brzegiem morza
na powiekach

omijasz
pustki już mniej straszne
chociaż czas spiętrza zanim zaśniesz
przepada w słońcu i tak wolisz
zgubiłeś kilka
parasoli

jesień jak zawsze żółcią plami
nie zauważa świat tej zmiany
drzewa zwyczajnie śpią pod korą
niebo ma ciągle
ten sam kolor

to co zmieniłeś
to wzbieranie
spiętrzanie
nadmiar
ulewanie

Pięknie. Choć trudno podróżować przez świat Twoich emocji, tak znajomych. We mnie dawno wyblakły, a jednak wspomnienie o nich jest niczym brzytwa...
Kim bylibyśmy, gdyby nie TO?

Mam zastrzeżenie do pierwszego wersu: deszcz to przecież woda. Przydałoby się coś zrobić z tym powtórzeniem...

Dziękuję za kolejną podróż Ves . Jak wiadomo podróże kształcą.
Co do deszczu to miałbym zastrzeżenia czy to zawsze woda. Jest przecież deszcz meteorytów są deszcze innego typu. Deszcz = woda - nie jest to jednak takie oczywiste.

Z podziękowaniem L.G.

No i niespodzianka, bo oto nagle narrator zwraca się do osoby rodzaju męskiego. Być może Autor postanowił zmienić rolę, spojrzenie...

Dziękuję Corti.

Z ukłonami L.G.

Zawsze z przyjemnością i zadumą czytam Twoje wiersze.

Pozdrawiam

Twoje czytanie Leonowych wersów i wieść o tym, to zawsze wielka przyjemność i zaszczyt dla Leona, Tomku.

Z podziękowaniem L.G.

W Twoim deszczowym wierszu pięknie wybrzmiewa muzyka, a jeszcze każda strofa ma drugie życie, które kreuje czytelnik.

Dziękuję Wilgo.

Z uszanowaniem L.G.

Tak zgrabnie wplotłeś deszcz w życie, życie w deszcz.
Pozdrawiam

Lubię i jedno i drugie Hann. I lubię o tym pisać.

Z podziękowaniem L.G.

Przepięknie o deszczu i jesieni, także tej w nas

Tej w nas zdecydowanie.
Dziękuję May.

Z uszanowaniem L.G.