Kosmologia

[Krystyna Morawska]

Na dźwięk sygnaturki dotykam nieba.

Czas uwalnia przestrzeń, podświetlona
Jasnością rozszerzy horyzont. Pszczoły
znowu będą krążyć wśród kwiatów.
Zbłąkany dostanie siłę potrzebną do życia,
popłynie gdzie chce, jak wiatr i nurt rzeki.

Skupiony na jednym znaku usłyszy
Pieśń nad pieśniami. Poczuje obecność.
Wyśpiewa słowa, które obudził głos
dzwonów - do piękna w tamtej ciszy.

[Tomasz Kowalczyk]

Na dźwięk sygnaturki dotykam nieba,
chociaż wciąż stoję na ziemi.

Czytam strofę bez zaznaczonego wersu, który chyba trochę dopowiada.
A wierz piękny, szczególnie ostatnia cząstka.

Pozdrawiam

[Hanna L.]

Ileż w tym wierszu radości. Z przyjemnością.
Pozdrawiam

[Krystyna Morawska]

Tomku, rzeczywiście dopowiadam i pewnie usunę wers.

[Krystyna Morawska]

Haniu- dziękuję.

[Leon Gutner]

Znów cudnie. A najbardziej w końcówce.

Z przyjemnością L.G.

[felicja]

Piękny wiersz!

Czytam "popłynie dokąd zechce".
"Pieśń nad pieśniami" widzę napisaną kursywą a "Obecność" wielką literą.

Pozdrawiam

[Pranda]

O jasności przekazu i błysku poezji zadecydowała druga strofa. Ona najbardziej rościła sobie "prawo" do spłycenia tematu. Autorka wyszła z tej próby zwycięsko. Gratulacje! Pozdrawiam

[cortessa]

Tomek ma rację z tym wersem. A poza tym cały utwór pięknie popłynął.

[Krystyna Morawska]

Cortesso, Tomku - już usunęłam zbędności - dziękuję

[spirytysta]

Plastyczny

popłynie gdzie chce, jak wiatr i nurt rzeki.

Wiatr - tak, ale czy nurt rzeki płynie, dokąd chce?
Każda rzeka biegnie korytem.

Pozdrawiam

[Krystyna Morawska]

"Nurt rzeki - część masy wodnej w korycie rzeki płynąca z największą prędkością. Zwykle z powodu nierówności dna, linia nurtu nie znajduje się na środku rzeki, ale przemieszcza się od brzegu wypukłego do brzegu wklęsłego. Prowadzi to do powstawania meandrów." - tym się kierowałam.