nielot

[Vesper]

mówiłaś że świat jest wrogi
i na nikogo nie można liczyć
nie chciałam wierzyć

a potem przyszedł
wrogi świat
i pogubiłam wszystkie
pióra

ze słów układałaś bicz
którym co dzień
chłostałaś mnie bez końca
póki nie uwierzyłam
że słusznie

świat się rozpadł
później poskładał na nowo
o wiele bardziej złowrogi
i mroczny

jeszcze nie kocham tej w lustrze
i nie potrafię myśleć o sobie człowiek
ale wciąż szukam sił
by wybaczyć

mamo

[Tomasz Kowalczyk]

Bardzo trudno czytało mi się ten wiersz. Ze strofy na strofę wzrastał niepokój o zakończenie utworu. Cóż, nie zawsze jest ładnie, przyjemnie i miło... Ale zawsze jest nadzieja, chociaż niekoniecznie jeszcze na wyciągnięcie ręki...

Pozdrawiam

[Irena]

mówiłaś że świat jest wrogi
i na nikogo nie można liczyć
nie chciałam wierzyć

a potem przyszedł
wrogi świat
i pogubiłam wszystkie
pióra

ze słów układałaś bicz
którym co dzień
chłostałaś mnie bez końca
póki nie uwierzyłam
że słusznie

świat się rozpadł
potem poskładał na nowo
złowrogi i mroczny

jeszcze nie kocham tej w lustrze
i nie potrafię myśleć o sobie człowiek
ale wciąż szukam sił
by wybaczyć

mamo


Mówiono peelce, że świat jest wrogi...potem ten wrogi świat przyszedł do niej....jeszcze później rozpadł się by poskładać na nowo złowrogi i mroczny.
Może zamiast powtórki potem zamiennie napisać później.
Tak sobie myślę, że jeśli coś składa się na nowo to nigdy nie będzie takie samo, może tak:

świat się rozpadł by poskładać ponownie
elementy złowrogie i mroczne............wówczas będzie jednoznaczne, że tkwimy w tym samym i nic się nie zmienia..................ale to takie moje luźne rozważania.

Traumy z dzieciństwa są chyba najtrwalsze i najtrudniejsze do zwalczania.
Uważam, że lekarstwem może być pokochanie siebie, wówczas w drugim człowieku dostrzeżemy / nawet tym z przeszłości/ elementy dobra..................bo czy my jesteśmy takimi ideałami, takimi nieskazitelnymi osobnikami wzbudzającymi zachwyt?
A jeśli siebie potrafimy pokochać z zaletami i wadami, to i innym potrafimy wybaczać.


Serdeczności.........................................................Ir

[Leon Gutner]

Z przyjemnością .

Z ukłonami L.G.

[Hanna L.]

Wstrząsnął mną Twój wiersz, Vesper.
Pozdrawiam

[cortessa]

ten wiersz aż boli i budzi sprzeciw wobec okoliczności, które doprowadziły do sięgnięcia po pióro, aby je wyrzucić z siebie.

[księżycowa]

Okropnie trudno komentować takie wiersze.

świat się rozpadł
później poskładał na nowo
o wiele bardziej złowrogi
i mroczny

To straszne jak pewne rzeczy, sprawy, traumy ciągną się za nami, ba! są wpisane w nasz życiorys,
przerażają, weryfikują, nierzadko nas samych. A my? Cóż... Obyśmy nie powielali schematów...

jeszcze nie kocham tej w lustrze
i nie potrafię myśleć o sobie człowiek
ale wciąż szukam sił
by wybaczyć

Brak słów. Los potrafi czasem z nas okrutnie zadrwić, ale ja wierzę, że peelka dostrzeże w tym odbiciu mądrość (zresztą już ją widzi, to wynika z podkreślonych słów) znajdzie ją i wykorzysta, że nie stanie się zgorzkniałą i nieczułą, jak Róża Żabczyńska z powieści Kuncewiczowej "Cudzoziemka" , która siedząc przed lustrem dokonuje retrospekcji własnego życia.
Wtrącając Kuncewiczową pozwoliłam sobie Vesper na chwilę odejść od Twojej pelki, od tego przerażającego wiersza. Tak jakoś sama przypomniała mi się ta powieść.

Nielot - wstrząsający jest także sam tytuł. Pozdrawiam

[felicja]

Bardzo poruszający utwór.

[Vesper]

Dziękuję za czytanie i pozostawiony ślad

[Pranda]

To rodzina dodaje skrzydeł, uczy sztuki latania... Przejmujący wiersz. Szkoda, że bez nadziei. Pozdrawiam

[ćma]

Przejmujące studium toksycznej relacji między matką a córką. Chęć wybaczenia rozjaśnia ten ponury obraz i budzi nadzieję, że nie wszystko stracone. Bardzo poruszający wiersz

[Latima]

* Vesper

miła
wszystko dzisiaj poplątane
ciemoność
miesza się z jasnością
wody
źródła oceany i strumienie

szóstego
dnia śpiewający otrzymał fletnię

miła
poeta ze śmiechem napisał
werset

na ustach głupich i midasów
pojawiła się
radość nie do zmycia
mądrym
wręczył kaleczące ciernie
berło
z ody do rozpaczy

siódmego
odpoczął mówiąc udręczonym
to dobre
oceny mają słodki smak
krwi

[Vesper]

Prando, ćmo - dziękuję za obecność

Latimo, nie wiem, co napisać... wciąż nie wiem...
W chwilach zwątpienia, a mam ich wiele, przywołuję drugi rozdział Mądrości Syracha. Nie sprawia on, że rozumiem, ale przynosi chwilowe ukojenie. Wskazuje drogę, chyba jedyną słuszną...
Twoje słowa mają podobny wydźwięk.

Dziękuję