Forum literackie Ogród Ciszy

Zmierzch pogrywa ze światłem w fantasmagorie
i wchłania mnie przestrzeń między ścianą
a bezdrożem. Słowa puszczone samopas
mogą znaczyć, co tylko chcesz, gdy ulica

wciąż krzyczy, strasząc szczęściem
z plakatów. Chciałbym być
poza snem, gdy jutro
skreśli nas z krajobrazu.

mnie odpowiada klimat tego wiersza,La

I do mnie trafił nastrój wiersza, a szczególnie ujęła ostatnia myśl

Ciekawie przystanąłem.
Fajnie złożone.

Z uszanowaniem L.G.

Tak! Ten wiersz jest pełnią Twojej poezji. Przeczytałam go z przyjemnością.

Z przyjemnością przeczytałem Twój wiersz. Pozdrawiam

Wchłonęła mnie ta "przestrzeń między ścianą a bezdrożem".

Ciekawie jest od samego początku. To łamanie mroczności ze światłem, igranie ciemności z jasnością
(przy dominującej jednak czerni) mieszanie jawy ze snem, te rozwarstwienia, to wszystko sprawia, że ta przestrzeń pomiędzy, beznamiętnie wchłania i tak naprawdę wypełnia się pustką. Choć słowa mogą znaczyć wszystko... ale to tylko słowa i tylko złudne szczęście, ale to Ale jest czasami wszystkim co mamy. Świetna puenta. Dobry wiersz. Jak zwykle zatrzymałeś. Pozdrawiam.

czarnowidz pisze: ↑wt 30 lis, 2021Zmierzch pogrywa ze światłem w fantasmagorie

Coraz częściej mam wrażenie, że tak naprawdę nic nie jest tym, czym się wydaje...

Czy sami stworzyliśmy ten świat krzyczących ulic, bezdroży i pustki, czy stał się poza naszą kontrolą? W natłoku wszystkiego dzielimy się sami w sobie. Skreślamy, lub jesteśmy skreślani z krajobrazu. I absolutnie wszystko wydaje się zdewaluowane. Jak w takim świecie zachować siebie, niepodzielnie? Czy w ogóle można?

Poruszająca, nieco apokaliptyczny wizja... Nie sposób przejść obojętnie.

Tak, straszy szczęście z plakatów, bo w coraz mniej wśród nas szczęśliwych.
Trzeba być niesamowicie silnym człowiekiem by nie dać się skreślić z jutrzejszego krajobrazu.

Refleksja, mądrość...a wszystko zawarte w skondensowanej treści.

Pozdrawiam:)

Wciągnął mnie klimat wiersza, przenika wraz z ostatnim wersem.