rozmowa niedokończona

[Colett]

idziemy na spacer pod rękę jak wtedy
i mówisz spojrzeniem to samo co wówczas
na nic analizy i teraz i kiedyś
bo życie zechciało planować - do jutra

zaglądasz w marzenia choć cień coraz dłuższy
zapada milczenie - nie służy mu światło
i myśl kiedyś młoda dziś woli marudzić
a dzień coraz krótszy i wcześniej czas zasnąć

więc sedno rozważam - wszak diabeł w szczegółach
i ponoć nie warto co złe na atomy
nie człowiek wybiera gdzie dotrzeć ma kula
gdy słowem dotykasz - to ponoć nie boli

wybieram obrazy nim bliższe się staną
te które powstały nim kroki ucichły
bo jutro dzień wstanie więc kajet czas zamknąć
więc chodźmy na spacer niech w końcu się ziści

[Krystyna Morawska]

Ciekawy spacer po własnych śladach. Z przyjemnością - pozdrawiam.

[Tomasz Kowalczyk]

Każdą rozmowę, która przynajmniej przez jednego z interlokutorów wydaje się niedokończona, można zakończyć lub jeszcze lepiej: kontynuować. Wtedy zrozumie się najlepiej wszystkie, najbardziej tajemnicze, kreacje drugiego człowieka. I może je nawet zaakceptuje, uzna za bliskie sobie... No, ale diabeł w szczegółach - trzeba najpierw podjąć decyzję, a to chyba najtrudniejsze. Nawet dla minimalnej zmiany wirtualnego życia...
Może uda się dokończyć spacer, pozwolić się ponieść, poprowadzić w miejsce, które być może jeszcze czeka...
Piękny wiersz, Ewo...

Pozdrawiam

[cortessa]

Trzeba rozmawiać, kończyć to, co się zaczęło. Nawet wtedy, jeżeli decyzje nie będą łatwe.
Z przyjemnością, Colett...

[Leon Gutner]

Niech się ziści.
Przyjemność.

Z uszanowaniem L.G.

[Pranda]

Czasami chcemy zakończyć rozmowę, ale w konkluzji okazuje się, że warto, nawet trzeba, ją kontynuować. Bo jest z kim... Piękny wiersz. pozdrawiam

[perełka]

OJ peelko, dotknięcie słowem czasem boli i to bardzo, ale rozmawiać trzeba. Niedokończone rozmowy uwierają, warto próbować- wiersz bardzo mnie poruszył. Pozdrawiam. M

[Vestka]

Przeczytałam, poczułam. Piękny wiersz i trafne metafory.