szron na rzęsach

[lilo]

stajesz mi się daleka

o kolejne przekraczanie
obietnic nie do udźwignięcia

gdy już nie chłonę ciepła
zaciągam się grudniem i ten chłód
z twoich palców

to jak kolejna noc polarna

zamarzam
jak Wostok pod śniegiem

[Tomasz Kowalczyk]

Dobry wiersz, przeczytałem go z przyjemnością. Zastanawiam się jedynie nad porównaniem z ostatniego wersu. Szkoda, że nie jest ono uniwersalne tak jak cały utwór.

Pozdrawiam

[korneło]

tak, końcówka robi się sztampowa, wytraca poprzedni ładunek emocjonalny

[Pranda]

Ładny wiersz. ja też mam zastrzeżenie co do ostatniego wersu. Pozdrawiam

[Hanna L.]

Aż powiało chłodem. Z przyjemnością przeczytałam
Pozdrawiam

[Krystyna Morawska]

Bardzo porusza Twoje wołanie - piękna liryka.

[Vesper]

Niezwykle przejmujący tekst, lilo. Trafia prosto w serce.
I wiem, że nie pozwoli o sobie zapomnieć...

Na przekór - jak najwięcej ciepła i ludzkiej wrażliwości w Nowym Roku

[cortessa]

I ja dołączę się do Przedmówców - dobrze napisany utwór, tylko ten "Wostok"...

[ćma]

Piękna poezja. Według mnie ostatni wers ma w sobie wiele ekspresji. Co więcej, słowo Wostok ma w języku rosyjskim kilka znaczeń i końcówka wiersza może budzić różne skojarzenia.

[lilo]

Tomaszu, korneło, Prando, jeśli chodzi o końcówkę to przemyślę, dzięki :)

Hanno, dziękuję :)

Wilgo, a ja pięknie dziękuję :)

Vesper, dziękuję za refleksje i życzenia, również ciepła życzę w tym Nowym Roku :)

Cortesso, no cóż, taką wybrałam metaforę, dzięki, pomyślę :)

Ćmo, dziękuję za refleksje, cieszę się, że ta końcówka trafia tam gdzie trzeba :)

[Liliana]

Biorę całość razem z Wostokiem.

[lilo]

Dziękuję Liliano, cieszę się, że bierzesz całość :)

[maybe]

Biorę z Wostokiem, obrazuje mi chłód

[lilo]

Maybe, pięknie dziękuję :)