Dojrzałe lata

[Krystyna Morawska]

Spoglądam na mury Starego Miasta.
Wystarczy przegonić cienie, a dzień
użyczy nowych kształtów, kolorów.

Już wiem, dokąd pójdziemy.

Splecione dłonie tworzą runy.
Dziwne światło przepływa i gaśnie,
może to kolejny żart Odyna.

Przesycona nordyckim chłodem,
zbliżam się do natury.
Gdy sen ma zapach iglaków,
stygną słowa, znikają obrazy.

Pragnę pozostać tam, gdzie żyję
- jeszcze nie pora.

[Tomasz Kowalczyk]

Ciekawy wiersz, chociaż jakby trochę inny od prezentowanych przez Ciebie dotychczas.
Brakuje kilku znaków interpunkcyjnych.

Pozdrawiam

[Leon Gutner]

Inny ale równie ciekawy i pełen nastroju jaki lubię.

Z uszanowaniem L.G.

[Krystyna Morawska]

Tomku - dziękuję. Interpunkcja poprawiona. Tak, to odskocznia, zwłaszcza gdy za dużo poezji w poezji.

[Krystyna Morawska]

Leo - pozdrawiam najserdeczniej

[księżycowa]

Czasami trzeba się oderwać od szarej rzeczywistości, to pozwala na większą przestrzeń.
Twoja peelka wilgo dojrzała, by to zrozumieć. Efekt? Nowe kształty, kolory, zapachy, inne spojrzenie.
Cieszmy się z małych rzeczy. Pozdrawiam

[Vesper]

Z wiekiem pragnienia stają się prostsze. Tak niewiele wystarczy...
Zdrowia, natchnienia i wszelkiego dobra w Nowym Roku, wilgo

[Mariusz]

Z przyjemnością zatrzymałem się na dłużej w klimacie tego wiersza. Pozdrawiam serdecznie.

[ćma]

Piękny spacer. Niech Nowy Rok przyniesie same dobre kształty i kolory

[Krystyna Morawska]

Do księżycowej, Vesper, Mariusza, ćmy. Dzięki Waszym słowom nie zamarzam od środka - dziękuję.

[cortessa]

Lubię czytać Twoje wiersze. I ten sprawił mi przyjemność.

[Hanna L.]

Dobry wiersz, Wilgo.
Pozdrawiam