Nienasycenie

[Krystyna Morawska]

Tam, gdzie ptaki zbierają siły,
rośnie stare drzewo. Nie żywi,
zaspokaja inne głody.

Splątane korzenie mają w sobie
coś z wieczności - posiadają sekret
dobra, które mnoży się w człowieku
i wyzwala światło. Jeżeli zanika,
pozostawia przyjemne ciepło.

Otwieram dłoń, jakbym o coś prosiła.

[Leon Gutner]

Aż chciałoby się dopełnić pisząc " proście a będzie wam dane ".
Od początku ( dobry początek ) aż do otwarcia dłoni sama przyjemność.

Z uszanowaniem L.G.

[maybe]

Wiersz jest mi niezwykle bliski. Poczułam jakbym sama tam była

[felicja]

Bardzo piękny wiersz.

[Koberka]

Lubię takie przyrodnicze/biologiczne tematy. Może dlatego, że sama uwielbiam chodzić między drzewami, chłonąć ich siłę i piękno. I dostrzegać podobieństwa między nimi, a człowiekiem.
"Splątane korzenie mają w sobie
coś z wieczności..."
A głód (wszelako pojęty) jest nieodłącznym elementem każdego żyjącego ...

[korneło]

neurobiologia, znowu coś przeskrobię /na nowo/.

[księżycowa]

To prawda, że siłę chłoniemy z natury w końcu sami jesteśmy jej cząstką. Choć są i tacy, którzy ją niszczą i wolą sycić się czymś innym, ale odbiegam. Wiersz w swojej wymowie piękny, delikatny, dotyka naszej wrażliwości, tym samym pozostawiając nas nieobojętnymi, na to co wokół. Myślę, że siła, którą dostajemy, kształtuje nas samych, utwierdzając jednocześnie w przekonaniu, że wartościowymi czyni nas, dawanie z siebie jak najwięcej. Pozdrawiam wilgo

[Vesper]

Był taki czas, kiedy drzewa były moim jedynym ukojeniem... To prawda, że czerpiemy z nich siłę i że ich dobro nas ubogaca. Są tajemnicą i pięknem, których wciąż nie pojmuję.

Niezwykle bliski jest mi Twój tekst.
Pozdrawiam serdecznie, wilgo

[Mariusz]

Przypomniałem sobie spacery po lesie i towarzyszące im przemyślenia. Tęsknię za nimi. Pozdrawiam serdecznie

[Krystyna Morawska]

Leonie, maybe, felicjo - pięknie dziękuję.

[Krystyna Morawska]

koberko - Miło, że mogę podzielić się spacerem po lesie. Serdeczności.

[Krystyna Morawska]

księżycowa - często nasza wrażliwość kłóci się ze światem. Wtedy często odwołujemy się do żywego lasu, ogrodu. Dziękuję.

[Krystyna Morawska]

Vesper - dobrze, że czasami tym samym kluczem otwieramy bramy. Serdeczności.

[Krystyna Morawska]

Mariuszu,
Cieszy mnie, kiedy poeci szacunkiem obdarzają drzewa - dziękuję.

[Krystyna Morawska]

korneło - neurony przypominają drzewo. Wystarczający powód , by sycić się i wić nowe gniazda.