impuls

[Colett]

biel kartki wabi moje myśli,
lecz trudno dziś przebierać w słowach
gdy wiem że serca puls zbyt szybki
nie alarmować

świt niesie wieści ciężkie treścią
za zwykłym ciepłem tęskni dusza
gdy zło dociera znikąd zewsząd
dawcę wyszukać

dodają wiary proste gesty
przed wędrowcami jedna droga
niewiarygodną wolą przeżyć
czas oszacować

wsparcie nadciąga krąg zamknięty
impulsem wspólnym jednej nacji
gdy kraj choć mały duchem wielki
żelazem zabrzmi

gdy wiem że serca puls zbyt szybki
i trudno dziś przebierać w słowach
biel kartki wabi moje myśli
trzeba próbować

[Leon Gutner]

Próbujmy zatem.
Colett w swojej popisowej formie i z ważnym przesłaniem.
Przyjemność.

Z uszanowaniem L.G.

[Krystyna Morawska]

Biel kartki bywa symbolem nowego początku, ale skłaniam się ku stwierdzeniu, że zadaniem literatury jest przeciwstawiać się wojnie. Ciekawy wiersz - pozdrawiam serdecznie.

[Wiesława Ptaszyk]

Pięknie napisałaś Colett. Wojna "sparaliżowała" moje pióro, ale ty prawdziwie oddałaś to co czuję...Dziekuję.

[maybe]

Piękne zakończenie równie pięknego wiersza

[Tomasz Kowalczyk]

Trochę mnie rażą bezokoliczniki w końcowych wersach "safonki".

Pozdrawiam

[Pranda]

Dobrze się czyta Twój wiersz, tylko ostatnie wersy strof pełnią zarazem role "hamulcowych". A chyba powinny przenosić wątek na następne cząstki. pozdrawiam