Forum literackie Ogród Ciszy

Wielki rozbój zaczyna się od huku.

Ktoś zaprojektował historię tak,
by jasność stała się coraz ciemniejsza.
Ten olbrzym ma wiele twarzy, pragnie
zostać nowym słońcem.

Teraz, kiedy świat wstrzymuje oddech,
czerwoną gwiazdę chłodzi gwiezdny pył.

Jeżeli wybuchnie,
nawet szafranowe szaty nie ocalą
drogowskazów. Pokryją je sypkie,
białe piaski, a życie utonie w chmurach.

Pozostaje chwila,
niepewna jak ostatni przystanek.

Prędzej czy później olbrzym stanie się karłem. Szkoda tylko, że grawitacja do końca będzie posiadać właściwości czarnej dziury.
Piękny wiersz!

Pozdrawiam

Jedna z największych w znanym nam wszechświecie.
Wiersz przecudny w każdej zapisanej linijce.

Czysta przyjemność czytania.

Z uszanowaniem L.G.

Leo - bardzo dziękuję

Tak Tomku,
chyba wiemy co to znaczy - dziękuję i pozdrawiam.

Ostatni przystanek jest zarazem początkiem innej drogi. Piękny wiersz. pozdrawiam

Pięknie napisane. Ale... tak niewiele wiemy. I dobrze :)

Dzieje ludzkości pokazują, że bardzo wiele nieprawdopodobnych wyjaśnień pewnych zjawisk historycznych, które pogardliwie nazywane są "spiskowymi teoriami", okazują się prawdą. Tylko do prawdy dochodzi się po latach, kiedy propaganda pozwoli na otwarcie archiwów...
Mądry wiersz, Wilgo!

Niesamowity wiersz!
Być może właśnie owa "chwila" jest wszystkim, co mamy i na niej należałoby się skupić, bo wielu odpowiedzi przecież nigdy nie zdołamy uzyskać... A w pogoni za nimi możemy zapomnieć o tym, co ważne.

Dobrze, że Vesper "odkurzyła":). Od "wielkiego rozboju" (świetne) po "ostatni przystanek" czyli w całości piękny wiersz. Pozdrawiam serdecznie.

Vesper, Boogi - rozpieszczacie. Moc serdeczności.

tak, to potrzebny wiersz. Boimy się poezji zaangażowanej, ale bez niej trudno zrozumieć rzeczywistość. Wierzę, że mądrość człowieka w rezultacie bierze górę nad nad pychą, samowolą, nie pozwoli odebrać nadziei, La