Rokowania

[księżycowa]

Noc otwiera okno
przed nami
odsłania talię


jestem częścią boskiego planu
księżycowe włosy sięgają dłoni
wystarczy złapać by odróżnić wróżbę
od rzeczywistych tęsknot

wódź mnie więc na pokuszenie
zanim skorpion przebiegnie nam drogę
będę gotowa na śmierć

opowiem ci o prawdziwej bliskości
wielkich i małych arkanach —
miejscach możliwych do odkrycia
gdzie zawsze milczałam
jakby cię nigdy nie było

wódź mnie wódź
wysyp gwiazdy z rękawa
nim pustelnik każe zrobić krok w tył
wyszepczemy wszechświat

do nas należy ostatnia karta
rzucony do stóp meteoryt





Kursywa otwiera ten wiersz, to takie moje motto.

[Hanna L.]

Jestem zachwycona wierszem
Pozdrawiam

[ćma]

Jako nocne stworzenie, z przyjemnością zanurzyłam się w ten urokliwy, księżycowy pejzaż

[Leon Gutner]

Podoba się Leonowi ta opowieść.

Z przyjemnością L.G.

[Krystyna Morawska]

Co za wiersz! ileż symboli, trochę tarota, a nade wszystko przepiękna poetyka. Każdy znajdzie tu coś dla siebie, bo rokowanie jest indywidualne, zależne od stopnia wrażliwości.

[Tomasz Kowalczyk]

Najpierw zachwyciłem się mottem wiersza, a później rozszerzyły mi się źrenice. Bardzo chciałbym zapamiętać ten wiersz, mieć go zawsze przy sobie...

Pozdrawiam

[Mariusz]

Są w życiu chwile, których się nie zapomni, chciałoby się do nich wracać i żeby trwały jak najdłużej. Ten wiersz mi o nich przypomina. Pozdrawiam serdecznie

[cortessa]

Tak wiele prawd w Twoim wierszu - w zasadzie oczywistych, jednak niezwykle trudnych do wydobycia na powierzchnię i do pogodzenia się z nimi... Znakomity utwór!

[Koberka]

Pięknie... tak niebiańsko i księżycowo...jakby esencja Księżycowej. Aj ten pustelnik :) Pozdrawiam ciepło.

[księżycowa]

Wszystkim razem i każdemu z osobna dziękuję za miłe słowa, za to że czytacie i zostawiacie ślad. Pozdrawiam.

[maybe]

Tajemniczo, niemal metafizycznie. Pięknie