Stos

[księżycowa]

zaczęło się
od (za)draśnięcia
jeszcze nikt nie umarł
a już dolewają wódki

do ognia piję
mam spierzchnięte usta
i lepki język

jeśli myślisz
że (pod)palę most
nie wiesz o mnie nic

zadry wychodzą z cienia
kwitnącej rany
w krwawym otoczeniu
coraz większy stos
piętrzy hartowane głosy

na obraz i podobieństwo
na słowo które było ciałem
a teraz ciało leży w słowach
w kałuży czerwonych słów

pod niebem odciśniętym w granacie —
Małgorzata
wierzy w ocalenie Mistrza

więc jeśli myślisz
że powiesz: pal! i (s)palę
nadal nie rozumiesz czym jest wojna

[Tomasz Kowalczyk]

Piękny wiersz z przepięknie wplecionym motywem z Mistrza i Małgorzaty.

Pozdrawiam

[Leon Gutner]

Prawdziwa to uczta czytelnicza dla Leona.

Z największą przyjemnością. L.G.

[Krystyna Morawska]

Bardzo ciekawy, intrygujący wiersz. Pięknie ujarzmiasz słowa. Huczy ogień, czuję dym

[księżycowa]

Tomku, Leonie, Wilgo, dzięki za Wasze słowo i poświęcony czas. Pozdrawiam.

[Boogie]

Wiara Małgorzaty Mistrza przeniesła:). Moja ukochana lektura, a klimat wiersza kojarzy mi się z "Jestem kobietą" nieodżałowanej Kory. Pozdrawiam serdecznie.

[maybe]

Przegapiłam, a tu trochę bojowo jak na Księżycową :) I pięknie. A Małgorzatę pokochałam od pierwszego spotkania (w książce), bez niej nie byłoby Mistrza;) Pozdrawiam

[ćma]

Piękny wiersz z mądrym przesłaniem, tak dzisiaj ważnym. Oby już nigdy nie zapłonęły stosy. Pozdrowienia

[Latima]

podpisuję się pod powyższymi postami. Świetne odniesienia do książki, która zrobiła i na mnie niesamowite wrażenie, więc i wiersz aż skrzy się od emocji, La

[cortessa]

Mistrz i Małgorzata to jedna z moich ulubionych książek. Przepiękna refleksja...

[Wiesława Ptaszyk]

Mogę tylko dodać za innymi, i inspiracja, i wiersz piękne