gdybyś mógł spojrzeć w moją duszę

[Vesper]

jestem jak wymarłe miasto
w ruinach domów mieszka tylko pustka
choć mury śnią jeszcze o dawnych chwilach
chcą wierzyć w ocalenie

tak bardzo pragną
by ludzka ręka znów je dotknęła
opatrzyła wyłomy w których wyje wiatr

kiedyś tętniły marzeniami
rodziło się w nich i umierało życie
mieściły w sobie skarb
były ważne

skończyło się

i tylko czasem budzi je z odrętwienia promień słońca
skrzydło ptaka muskające dziurawy dach
pieszczota deszczu na resztkach wybitej szyby
wtedy przez moment znów są
pełne nadziei

złudnej

to tylko zapomniane ruiny
w wymarłym mieście
nikt już nie usłyszy krzyku ich samotnych ścian
nie przyjdzie by na powrót uczynić
domami
będą umierać jeszcze wiele lat
nim rozsypią się w proch

patrzysz na moje ciało
i nie wiesz
jestem jak wymarłe miasto

[Boogie]

"Nic nie jest stracone, skończone też nie, gdy droga przed tobą, a sam jesteś w tle". Bardzo czarny wiersz. " Chcą wierzyć w ocalenie". Jak "stary Ikar, co już nieraz w dół runął" wiem, że skoro jest choć ziarenko tej wiary, zakiełkuje. Mówię z doświadczenia. Serdeczności ślę.

[Leon Gutner]

Czarnym myślom doskonale w czarnych wierszach.
To dla nich najlepsze miejsce.
Niech się tutaj w proch rozsypują.
Bo miasto nigdy nie jest wymarłe do końca
Zawsze coś gdzieś tam mieszka.

Z uszanowaniem L.G.

[maybe]

Nie będę już niczego wymyślać, podpisuję się pod słusznym komentarzem Bogdana i przepięknym Leona. Poszukajmy żywej iskierki w tym wymarłym mieście :)

[felicja]

Czytając trochę miałam wrażenie, że słucham jakiegoś mrocznego utworu muzycznego z pięknym refleksem światła.. ten promień pięknie tu kontrastuje i całość wywarła na mnie duże wrażenie.. Podziwiam i życzę wszystkiego dobrego !

[Tomasz Kowalczyk]

Przerażająca puenta. Tak bardzo Ci chciałbym powiedzieć, że to nieprawda...

Pozdrawiam

[Krystyna Morawska]

Czasami myślę, że wielu rzeczy pozbawiamy się sami. Nie rozumiemy siebie, skazując na ciszę. Gdy życie wali się w gruzy, często rodzi się z tego coś nowego. Ruiny można też bronić/obronić, a Ty stworzyłaś na nich dobry wiersz, w którym jest mądrość i smutek.

[Liliana]

I z ruin może coś powstać, ja w to wierzę. I peelka też powinna uwierzyć.
Serdeczności

[Mariusz]

W tych wspomnieniach dawnej świetności dostrzegam iskierkę jeszcze nie wiem czego, ale to już jest coś. Pięknie smutny ten wiersz. Pozdrawiam serdecznie.

[Hexe]

Będę wracać do tego wiersza. Jest piękny .

[Vesper]

Dziękuję za każde Wasze słowo

Wymarłe miasta istnieją naprawdę - na samym Dolnym Śląsku jest ich co najmniej 6. Jednym z najbardziej upiornych na świecie jest oczywiście Prypeć. Stały się martwe za sprawą ludzi i tak też bywa z czyjąś duszą - potem nie tak łatwo ją wskrzesić, czasem to wręcz niemożliwe. Tak, jak niemożliwe okazuje się zaludnienie wymarłych miast...