Forum literackie Ogród Ciszy

zerknij
wychyla się z opłotków
razem z malwami
malachitowe jabłonie
tańcząc ze słońcem rodzą raj

choć ulewa czesze promienie
zbierając z drogi kurz
mniszek kosmaci głowę
wreszcie

nawłoć wabi złoto
wplecione w trawiaste warkocze
ulatują słowa a w prześwitach
kołysze halny i śpiewa
radosny chorał

znowu ... "ech to ty"

Przewrotnie, na wiosnę o jesieni, a teraz o wiośnie:). Bardzo obrazowy wiersz. I mój ulubiony Grechuta w puencie. Oczarowanym:). Pozdrawiam serdecznie.

O jak tu miło! Bardzo lubię takie "naturalne" obrazki :)

Znalazłem tutaj coś dla siebie.

Z uszanowaniem L.G.

Dziękuję za wiersz, który potrafi ocalić w jesienne słoty.

Mniszek, malwy, trawiaste warkocze to wyznaczniki mojego dzieciństwa. Ale nawłoć jest obca swojskiemu ekosystemowi. Jest raczej symbolem "nowego"...

Pozdrawiam

Tomku wybacz komentarz do komentarza, ale nie, nawłoć pospolita, nosząca nawet nazwę polska mimoza jest nasza, swojska. Pamiętam z dzieciństwa duże, żółte kępy, jako mniej więcej sześcioletni amant zrobiłem z nawłoci bukiet i ofiarowałem swojej bogdance. To znaczy Sabince:), przyjęła:). Ta obca to nawłoć kanadyjska, która ponoć wypiera naszą. Chciałem już wcześniej napisać, ale dziś mam straszne zamieszanie, do ponad siedmioletniego Batmanka dołączył trzymiesięczny Robin, na razie się sondują:). Pozdrawiam serdecznie Ciebie i Autorkę:)

Szanowni Poeci pięknie dziękuję za komentarze :)
Widzę, że nawłoć narozrabiała, ale spokojnie na terenach gdzie mieszkam jest jej pod dostatkiem, kwitnie od wiosny do jesieni zdobiąc złotem pola i ugory :) Pozdrawiam

Tak to się dziś porobiło, że trudno odróżnić swojaka od elementu napływowego. :)
Dziękuję, Boogie!

Piękne, poetyckie obrazowanie. Można na chwilę oszukać czas, uwierzyć, że oto przed nami wiosna...

Vesper - pięknie dziękuję za komentarz i pozdrawiam