Opór właściwy

[korneło]

Skrajne roczniki porobione, poprzewijane.
Słońce na ciągu kwasoty lirykobrania, tusz naprzeciwko.
Przed solarium czeka mężczyzna, do sprawdzenia pod palcami.
Sypki, dla wywrotnej kobiety ścinanej z nóg, z podkaszanym niedosytem.
A na jesiennej wyściółce z imionami wiatr szuka czegoś do śmiechu.
To już ta pora, żeby opiewać, czy jeszcze można opierać się
o drzewo przed kochliwym horyzontem alfa.

[Boogie]

Po sypki chyba przecinek? Puenta ( od "a na jesiennej wyściółce" oddzielona, mocniej by się akcentowała:).Bo to dobra puenta, jak i cały wiersz. Pozdrawiam serdecznie.

[korneło]

Dzięki.
Tak, zmienię. Nie oddzielam, bo chcę upchać, na każdej ze stron szykowanego tomiku minimum trzy teksty w tematycznych cyklach.
Pozdrawiam triadę.

[maybe]

Jak to u Ciebie - trochę zakręcone ;) Ale ciekawe.

[Tomasz Kowalczyk]

Wiersz daje do myślenia. Cóż, prawda o ludziach staje się coraz smutniejsza. Trzeba pogodzić się z prawdą. W zasadzie to każdy rocznik jest coraz bardziej skrajny Jak długo, jak bardzo można przesuwać granicę...

Pozdrawiam

[korneło]

dzięki, szefie