pierwsza lepsza

[księżycowa]

zmierzch uszczelnia drzwi
okna zaciągnięte czernią
bez podejrzeń o zdrady
tłumią bunt

ulicznej latarni Wenus świeci w oczy
nie musisz prognozować chmur
parujące ciała delektują się zapachem
pustki ubywa wraz z deszczem

w kałużach niebieski księżyc
ociera się o nieważkość świtu

[Boogie]

Ach, ten księżyc, owa :) godzina między końcem nocy a początkiem dnia... Klimatyczny obrazek. Pozdrawiam serdecznie.

[Tomasz Kowalczyk]

Niezwykle plastyczny, piękny wiersz.

Pozdrawiam

[Leon Gutner]

Pięknie więc wypada tylko żałować że tak krótko.

Z czystą przyjemnością L.G.

[maybe]

Księżyc, niemy świadek. Można go zobaczyć w Twoim wierszu. Pięknie

[Vesper]

Pięknie napisane, choć sam temat sprawił, że się wzdrygnęłam. Mogłabym wiele wybaczyć, ale nie zdradę...
Są rzeczy, których się nie robi.

[Hanna L.]

Stworzyłaś niesamowity klimat, jakby wiersz zapachem ciał
Pozdrawiam

[ćma]

Zauroczył mnie ten niebieski księżyc. Piękny obraz

[cortessa]

Umiejętny dobór słów i powstał piękny obraz, który pozwala się widzieć i czuć.

[Mariusz]

Pięknie zatrzymałaś bardzo ulotną chwilę, a "nieważkość świtu" mnie zachwyciła. Pozdrawiam serdecznie.

[księżycowa]

Bardzo Wam dziękuję za wizytę i słowo pod wierszem. Serdeczności