Forum literackie Ogród Ciszy

Odtwarzam w pamięci słowa,
które stworzyły linię podziału.
Teraz ciemność sunie nieprzerwaną wstęgą,
a światło jak święte drzewo wyznacza miejsce.

Tyle rzeczy się pozmieniało.
Już nie wystarczy połówka księżyca,
abym mogła nazwać to, co prawdziwe.
Prosty wybór, a jednak pozostawia lukę.

Stąd zbiór liter wypowiedzianych
jako zadośćuczynienie, ale brakuje
pewności, że język właściwie użyty.


Przemów księgo - bez wstydu.

Z księgami to bywa różnie jeśli chodzi o L.G. ale wiersz powyżej przemawia do mnie jak najbardziej.

Z przyjemnością L.G.

Po raz ostatni Księga przemówiła za czasów proroków. Może co najwyżej dać coś do zrozumienia, ale w dzisiejszym świecie coraz trudniej jest odczytywać ten język. Jest zbyt prosty, a my już nie potrafimy zrozumieć prawa naturalnego. Warto dotrzeć do tej granicy po to, by ją zniszczyć. Raz na zawsze.

Pozdrawiam

Dziękuję Tomku za rzeczowy komentarz. Jednak księga zapisana jest małą literą i ma trochę inne odniesienie. Puentę lekko zmodyfikowałam.

L.G. wierny czytelniku i komentatorze - dobrze, że jesteś

W naturze granica między światłem i ciemnością nie jest oczywista. Istnieje brzask i zmrok.
Zamyśliłaś mnie

Wciąż wierzę, że jeśli tylko chcemy, możemy się wznieść ponad różnice i podziały, odnaleźć takie słowa, które dla wszystkich znaczą to samo. Skarbiec staje się pusty, kiedy zamykamy się na drugiego człowieka, jego punkt widzenia, kiedy przestajemy słuchać.

Tak, porozumienie i zrozumienie po czasie, kiedy zaczynamy mówić innymi językami jest trudne. Piękny wiersz.

Piękny utwór, dotykający najbardziej uniwersalnych spraw.

Chciałoby się cześciej widywać zbiory liter rozsypanych Hmm, bezwstydnie???