*** (jest czas wojny i czas pokoju) - z cyklu "Szkice rycerskie"

[Vesper]

jest czas wojny i czas pokoju
teraz gdy drzewa
szykują się do spoczynku
a liście spadają do stóp
jakby wiedziały: oto Pan idzie
rozpalam sny
by ogrzewały w coraz chłodniejsze
noce

wilki szukają Twych dłoni
pieszczoty
która ukoi rany zdobyte w walce
nakarmi pragnienia

to czas na zbieranie sił
ale wiem: podpalę świat
jeśli stanie Ci na drodze
mój miecz nie zasypia
ciało nie traci czujności

śpij drogi Panie
nic się nie przedrze gdy stoję na straży
Twój sen pozostanie bezpieczny
do świtu opatrzę rany
założę suknię byś nasycił oczy
dzień powitał jasny

nocą znów się przemienię
by chronić Twych ziem

[Boogie]

Jeden z moich ulubionych wierszy z Twojego cyklu. Czytałem sobie na głos. Marny ze mnie recytator, ale i tak brzmiało pięknie. Pozdrawiam serdecznie

[Leon Gutner]

Trochę nie moja to stylistyka ale nie sposób przejść obojętnie obok wiersza i nie docenić obrazu jaki stworzył.

Z ukłonami L.G.

[maybe]

Tu też treść ponadczasowa. Ludzkie namiętności, obawy, troska, może chęć zachowania status quo... Stylistyka idealna do treści :)

[Irena]

Tak jakoś skojarzyłam treść z jaźnią podzieloną.
Trochę mnie to przeraziło.

Serdeczności............................................Ir

[Krystyna Morawska]

Jestem pod ogromnym wrażeniem. Słowa pozostają, są źródłem wzruszeń. Pięknie.

[cortessa]

W pierwszej i trzeciej strofie zauważyłam przedstawicieli interpunkcji - dwukropki. Cyba do usunięcia.

nocą znów się przemienię
by chronić Twych ziem

Czasownik "chronić" łączy się z biernikiem, a więc powinno być: Twoje ziemie.

[ćma]

Bardzo podoba mi się klimat. Jest magicznie - jak w starych sagach. Powtórzę też za Maybe, że ponadczasowo