opowieść

[lunatyk]

pierwszy strach poczuła
gdy uderzenie
zdmuchnęło dom sąsiada
"dwieście metrów to daleko
bardzo daleko"
powtarzała
kolejny przybył z pijanym
mężczyzną
wszedł do kuchni
pachniał końskim potem i przyszłością
następny pojawił się
gdy wzięła chłopca na ręce
był tak drobny
że postanowiła chronić go
przed wszystkimi lękami świata

wtedy
strach odleciał

[Tomasz Kowalczyk]

Szkoda, że strach odlatuje tak późno, pod koniec życia.
Ciekawy wiersz! Pozwól się powitać na Ogrodzie Ciszy.

Pozdrawiam

[ćma]

Witaj! Czytając Twój wiersz pomyślałam o matce, która za wszelką cenę chce chronić swoje dziecko. To uczucie jest silniejsze niż strach. Dobry wiersz.

[cortessa]

Pięknie skonstruowany wiersz. Bez formalności stylistycznych pozwolił na przekazanie wiele uczuć.

[Wiesława Ptaszyk]

Wiele razy przeczytałam Twój wiersz, poczułam zawarte w nim emocje. Miło, że do nas zawitałaś

[lunatyk]

Tomaszu Kowalczyku - jest wpisany w nasze życie. Zakodowany. Może chroni nas w jakimś stopniu przed złem?
Dziękuję za miłe powitanie. Pozdrawiam

ćmo - tak, matka zrobi wiele dla dziecka. Prawdziwa matka. Pokona strach w sobie, by dziecko było szczęśliwe, by nie zarażać strachem. Dziękuję i pozdrawiam

cortesso - bardzo dziękuję za miłe słowa. Emocje są w nas, dobrze, gdy możemy pokazać je innym.
Pozdrawiam

Wiesławo Ptaszyk - bardzo dziękuję za miłe powitanie i słowa. Cieszę się, że udało mi się oddać emocje.
Pozdrawiam

[Hanna L.]

Z dobrym wierszem pojawiłeś się
Pozdrawiam

[maybe]

Dobry wiersz z pięknym zakończeniem. Tak właśnie bywa - gdy przychodzi chronić bliską istotę, strach schodzi na dalszy plan.

[Vesper]

Szkoda, że nie wszystkie opowieści mają takie zakończenia. I że nie każda matka chroni dziecko, nie tylko przed strachem.

Ale podobno nie można mieć wszystkiego...

[lunatyk]

Hanno L. - dziękuję za Twoje słowa. Pozdrawiam

maybe - tak, zrobimy wszystko, by chronić bliskich. Dziękuję i pozdrawiam

Vesper - niestety, masz rację. Tylko czy wtedy jest się prawdziwą matką? Chyba nie. Chociaż każdy ma prawo do obrony. Dziękuję za obecność. Pozdrawiam

[Krystyna Morawska]

Mnie zawsze dopada strach przed stratą i chyba nigdy nie nauczę się tracić... Jednak miłość ma moc. Piękny wiersz.

[Mariusz]

Tak, są różne strachy, obawy i są różne odwagi. Czasem jedno zastępuje drugie, a czasem wzajemnie się uzupełniają. Bardzo ciekawy temat i wiersz. Pozdrawiam serdecznie.

[lunatyk]

wilgo - masz rację. Jej siła jest ogromna. Tylko trzeba ją odnaleźć w sobie i w drugim człowieku.
Dziękuję bardzo...

Mariuszu - nasze życie to różne barwy. Jasne i ciemne uzupełniają się. Są potrzebne. Choć wolałabym, by dominowały jasne.
Dziękuję Ci