nic nadzwyczajnego

[maybe]

widzę niezauważalne
dwa polne bratki pod murem i mikroskopijny
szczawik w pęknięciu betonowej płyty

krwawniki o baldachach jak z białej koronki
postawne żmijowce najeżone osty i zielone
czterolistne szczęścia w nieskoszonej trawie
na skwerku

naturalnie piękne i bliskie

daleko drzewa bananowe palmy kokosowe
koralowe rafy i oliwne gaje
chwała im za istnienie

utknęłam w małości a ona we mnie
dobrze nam tak

[Irena]

utknęłam w małości a ona we mnie
dobrze nam tak...............bo małe, ale blisko jest piękniejsze niż egzotyka gdzieś tam.
Tylko trzeba patrzeć i widzieć.

Serdeczności..................................................Ir

[Leon Gutner]

Pewnie że dobrze. Człowiek musi mieć swoje miejsce na świecie.
To wiersz który widzi.
Wiersz który pokazuje.

Popatrzyłem z przyjemnością L.G.

[korneło]

Nie utknęłaś. Pozdrawiam

[Boogie]

Daj Boże wszystkim nam taką małość. To byśmy wielcy byli, nie nadęci:). Serdeczności ślemy

[Hanna L.]

Ładne to małe w jakże ładnym wierszu
Pozdrawiam

[Mariusz]

Wiersz ma w sobie coś, co bardzo lubię. Pozwala dopisać czytelnikowi własną historię, a ja wyczytałem w nim kilka. Pozdrawiam serdecznie.

[Vesper]

Bo małość ma wielką moc! Zawsze bliskie było mi to, co proste i zwyczajne. Nigdy nie marzyłam o wyprawach do dalekich krain, bo to, co na wyciągnięcie ręki, potrafi być tak piękne i niezwykłe: pobliska łąka, ciągnące się po horyzont pola, las pełen pozornie tylko takich samych drzew... nawet skwer przed blokiem kryje tyle tajemnic, tyle żyć się tam toczy...
Piękny tekst, Basiu! Ogrzewa serce

[Tomasz Kowalczyk]

Świetnie skonstruowany wiersz ze znakomitą puentą.

Pozdrawiam

[Krystyna Morawska]

Właśnie to: nic szczególnego nadaje życiu blask. Dzięki za przypomnienie - piękny wiersz.

[maybe]

Bardzo Wszystkim dziękuję za piękne komentarze :)

[ćma]

Rozczuliły mnie te dwa bratki, szczawik i czterolistne szczęścia. Dobrze, że odzyskują swoje miejsce na miejskich trawnikach. Pięknie o nich piszesz

[maybe]

Ćma - bardzo dziękuję i pozdrawiam serdecznie :)

[lunatyk]

Na tym polega prawdziwa poezja. Że dostrzega się drobiazgi. Bo w nich jest urok. One stanowią istotę życia. Wielkie rzeczy są ważne, ale one są wielkie. Każdy może je dostrzec. Nie wszyscy widzą detale.
Z przyjemnością czytałam.

[maybe]

Lunatyk - bardzo dziękuję za miłe słowa i pozdrawiam :)