Dilejt

[Leon Gutner]

To jest teraz taka pora
gdy po wszystkim też oddycha
wczoraj jakby było wczoraj
sztuka życia

to są właśnie takie chwile
kiedy znika dziwny ciężar
dawno wykupiony bilet
w inne miejsca

to jest taki stan gdy może
przyjąć w sobie dziwną pewność
jakby znalazł już odpowiedź
pojął sedno

to coś czego nie doświadcza
kto nie ujrzał drugiej strony
bo nie można przecież zgasić
gdy spalone

kto się godzi nie zaprzecza
odnajduje los właściwe
czas jak dobrze znana rzeka
dalej płynie

to jest z czegoś nic i dziwnie
zawsze czeka za zakrętem
gdzieś tam w tobie w środku
inne

delete
enter
usunięte

[Vesper]

Czy możliwość usunięcia, wymazania tego, co bolesne, trudne - faktycznie byłaby taką dobrą opcją? Jak byśmy wówczas wyciągali wnioski z przeszłości, jak się uczyli? Czas robi swoje: sprawia, że uczucia stają się mniej ostre, uczy godzenia się ze stratą, jaka by ona nie była - bo życie toczy się dalej.
Oczywiście kusząca wydaje się możliwość wymazania tego, czego (tak nam się wydaje) wolelibyśmy nie pamiętać, ale opcja "tabula rasa" już znacznie mniej mi się podoba. Przecież to doświadczenia (i to zarówno te dobre, jak i złe) sprawiają, że jesteśmy tym, kim jesteśmy. Może po wykasowaniu wielu rzeczy żyłoby mi się lżej, ale czy byłabym tą samą osobą? Z całą pewnością nie. A mimo wszystko cenię to, kim się stałam, pomimo trudnych doświadczeń.

Jeśli podmiot liryczny potrafi osiągnąć owo "delete" i mu z tym dobrze, to czemu nie. Choć mam wrażenie, że to tylko marzenie, które nie może się spełnić. A więc pozostaje czas, który mijając, oddala ból, a przybliża "inne", nieznane, nieokreślone. Może lepsze niż to, nad stratą czego bohater wiersza ubolewa?

Pozdrawiam, Leonie

[ćma]

Gdyby tak można było zrobić dilit i już wymazane. To kusząca wizja. Ale czy możliwa? Raczej zawsze coś tam "czeka za zakrętem gdzieś tam w tobie w środku".
Pozdrowienia

[Leon Gutner]

Ves, Ćmo, dziękuję za poświęcony czas i bezcenne refleksje odbioru wiersza.

Z uszanowaniem L.G.

[Irena]

to coś czego nie doświadcza
kto nie ujrzał drugiej strony
bo nie można przecież zgasić
gdy spalone

Czas się nie zatrzyma, choćbyśmy chcieli, po co więc rozgarniać ognisko, które się wypaliło?
Czytam Twoje wiersze i odnoszę wrażenie, że peel kręci się wokół własnej osi, podsycając własny ból.
Dać bólowi umrzeć, rozgarnąć raz ale skutecznie to wypalone ognisko, a nie szukać iskierki, która już nie zapłonie.
Takie maltretowanie peela, zakrawa na sadyzm. Wybacz, ale jestem szczera i w stosunku do siebie, i do innych.

Wiersz oczywiście napisany pięknie, ale zachowania peela nie akceptuję.
Tak na marginesie : " Czasem krok którego boisz się najbardziej, jest tym, który cię wyzwoli" - Robert Tew


Autorowi moc serdeczności posyłam :)

[Leon Gutner]

Dajmy peelowi żyć swoim życiem.
Dziękuję Ireno za czas obecność i bezcenne refleksje w sposobach odbioru wiersza.

Z uszanowaniem L.G.

[Tomasz Kowalczyk]

Wydaje mi się, że nie da się usunąć z pamięci wszystkich danych. Wraz z nowym programem do ich wymazania powstaje antidotum...
Wiersz wręcz mistrzowski, Leonie!

Pozdrawiam

[Leon Gutner]

Bardzo ciekawe odczucie na temat powstawania antidotum Tomku.
Dziękuję za refleksję odczucia i opinię.

Z ukłonami L.G.

[Mariusz]

Oj tak, znam ten stan i trudno go określić jako zły lub dobry, bo może być taki i taki. Z przyjemnością czytałem i przypomniałem sobie kilka takich chwil. Pozdrawiam serdecznie.

[lunatyk]

Myślę, że wszystkie chwile - i złe, i dobre są nam potrzebne. Ale czasem z chęcią wymazałabym z pamięci pewne dłuższe chwile, może wtedy łatwiej byłoby znów uwierzyć w dobro?
Wiersz, który zapamiętam.

[Leon Gutner]

Mariuszu - dziękuję za czas i wspomnienie a raczej wspomnienia. Doceniam.
Lunatyku - dziękuję za komentarz który zapamiętam.

Z ukłonami L.G.

[maybe]

Usunięte to, co przeszkadza dalej żyć. W większości są to własne emocje. Zgrabnie i mądrze

[Leon Gutner]

Zgrabnie dziękuję May za twój czas i słowo pod wierszem.

Ukłony L.G.