Immunosupresja albo stan po wycięciu dębu

[Hanna L.]

Wrastał w nas latami.
Najpierw łąka osłaniała go od przypadkowych zdarzeń,
potem, kiedy spoważniał, sam dawał cień myślom i ptakom.

Gdy październik przykrywał świat deszczami,
udawał słońce.
Każdego dnia i każdej nocy czuwał przy płocie,
łaskotaliśmy go po pięcie,
by sprawdzić, czy drzewa też potrafią się śmiać.

Teraz może jest więcej nieba, trochę więcej rzeki
i tylko tyle.
Zostało kilka żołędzi,
zrobimy z nich wspomnienie.

[Tomasz Kowalczyk]

Z przyjemnością przeczytałem Twój wiersz - pełen ciepła i spojrzenia w przeszłość.

Pozdrawiam

[Leon Gutner]

Ładny klimat więc przyjemne czytanie.

Z uszanowaniem L.G.

[lunatyk]

Twój wiersz miałam przyjemność przeczytać rano. I jest ze mną cały dzień. I dzień ten dzięki niemu jest cieplejszy.
Dziękuję za to.

Pozdrawiam

[Krystyna Morawska]

Cudnie, jak o kimś najbliższym

[Hanna L.]

Tomku, dziękuję za miłe słowa.
Pozdrawiam

[Hanna L.]

Leonie, cieszę się, że przyjemnie Ci się czytało.
Pozdrawiam

[Hanna L.]

Lunatyku, dziękuję za ciepłe słowa.
Pozdrawiam

[Hanna L.]

Wilgo, jak miło.
Pozdrawiam

[ćma]

Wiersz jest mi bardzo bliski, bo ja również mam taki dąb. Mój na szczęście ma się dobrze. Wyobraziłam sobie okolicę bez niego i to naprawdę trudne.
Pozdrawiam ciepło

[Irena]

W pobliżu mojego domu z okresu dzieciństwa, rosła olbrzymia lipa, była w okresie kwitnienia po prostu słodka i szumna pracowitymi pszczołami.
Dawno nie ma śladu po tym miejscu, ale tak jak Ty zostawiłaś ślad słowem o swoim drzewie, tak i we mnie została moja lipa.
Bardzo mi się podoba:)


Serdeczności ślę.....................................Ir

[maybe]

Przepiękny wiersz. Niech będzie podarunkiem dla dębu

[Hanna L.]

Haniu, raz ocalilam mu życie, teraz się nie udało. Tak szybko poszło, ciach, prach i przerobili drzewo na wióry. Tak strasznie pusto.
Dziękuję i pozdrawiam

[Hanna L.]

Ireno, uwielbiam lipy.
Dziękuję i pozdrawiam

[Hanna L.]

Basiu, dziękuję za Twoje słowa.
Pozdrawiam