Forum literackie Ogród Ciszy

deszcz usiadł na szybach
jak zwabiona ćma
niczym perkusista w transie
wybija rytm

to szybciej
to wolniej
płynie
nadając tempo splątanym myślom

poddaję się deszczowej muzyce
i już nic nie boli

Niewiele ale całkiem sporo klimatu deszczu i rytmu wszystkiego.
Przyjemnie poczytałem.

Z uszanowaniem L.G.

Trafiłaś w dziesiątkę. Za oknem właśnie pada, a ja słucham "Deszczową piosenkę" Led Zeppelin. Pozdrawiam serdecznie.

nokturn w krótkie dni

No i zlatują się ćmy do deszczu - tak pięknie pada w Twoim wierszu:) Deszcz koi i oczyszcza. Wiersz dobrze oddaje jego naturę

Leonie, Mariuszu, korneło, ćmo - bardzo Wam dziękuję.

Zdarza się, że deszcz budzi we mnie melancholię, jednak przede wszystkim to zmysłowy jegomość. Lubię słuchać wygrywane przez niego melodie... A czasem nawet zmoknąć :)

Pozdrawiam Was serdecznie

Koncert kojącej muzyki - odgłosy przyrody posiadają tę samą częstotliwość (432 Mz) zwaną kosmiczną lub pierwotną.

Pozdrawiam

Taaak, Muzyka deszczu to jedno z piękniejszych doznań. Podobnie jest z Muzyką Fryderyka Chopina i wielu innych kompozytorów. Ostatnio słuchałem Sonaty nr 19 c-moll Franciszka Schuberta w wykonaniu Cartera Johnsona z Kanady znakomitego, młodego pianisty. Cudo do zapomnienia się. Dawno nie słyszałem tak jej wykonanej. Polecam zwłaszcza II część - Adagio! Na spokojność, tak jak wiersz który powyżej!

Aha! To był recital w Filharmonii Gorzowskiej.

Nie mogę znaleźć jakiejś przywitalni więc ośmielam się tutaj, przy okazji. Zalogowałem się dzisiaj. Przez ostatnie dwa lata prawie NIC nie napisałem więc nie mam "świeżych" wierszy, może kilka drobnostek z ub. roku jakiś cudem napisanych. Tymi się podzielę.

Witaj, Marku,
powitanie pod wierszem Vesper to najlepszy pomysł!

Witaj, Tomku i wszyscy którzy mnie TUTAJ zauważycie!

Tomku, dziękuję za kojące dźwięki
Nawet nie wiedziałam, że chodzi o konkretną częstotliwość, ale jedno jest pewne: mogłabym żyć bez większości ludzi, ale bez natury i wydawanych przez nią odgłosów - nie.

Marku
moja radość z Twojej tu obecności nie ma granic

Jak wiesz, nie jestem ani znawczynią, ani jakąś wielką miłośniczką Chopina (Madame Pylinska powiedziałaby zapewne: Przemilczę... chrześcijańskie miłosierdzie... :)). Jednak ostatnio zasłuchuję się w Eriku Satie. Przez krytyków nazywany genialnym błaznem, miał opinię ekscentryka. Uchodzi też za protoplastę muzaka. Jego Gnossiennes to ostatnio mój top topów. Zwłaszcza Gnossienne 3. Może z deszczem się nie równa, jednak jej mroczne piękno mnie urzekło.

Próbowałam odszukać Sonatę nr 19 c-moll Franciszka Schuberta w wykonaniu Cartera Johnsona, bez skutku. Ale skoro recital w Filharmonii Gorzowskiej, pewnie nagranie nie jest powszechnie dostępne...


A co do Twojego NIC niepisania prze ostatnie 2 lata - masz wiele pięknych wierszy, których Ogrodowicze przecież nie znają. Kiedy powstały, nie ma znaczenia. Liczy się poezja!

https://www.google.com/search?q=alfred+ ... v9Qj9eN7mQ

to nagranie Alfreda Brendela wydaje mi się najlepszym ze znalezionych w Internecie

Ta obecna styczniowa pogoda nastraja deszczem, jak Twój wiersz
Pozdrawiam