O czasie

[Leon Gutner]

Ona zawsze o czasie
nigdy nie jest spóźniona
nie dasz rady jej zgasić
chociaż możesz próbować

wszystko to co zostawi
na języku zamieszka
masz na ustach jej smaki
te na jeszcze nie teraz

ona zawsze chce bardziej
nie zostawia na potem
pewny własny ma zasięg
choć ulotny jak motyl

nie jest sama na drodze
i gromadzi wciąż więcej
ma na wszystko odpowiedź
brzmi ochotą na jeszcze

nikt z nas jej nie zobaczy
choć nikogo nie minie
poczujemy ją raczej
w końcu wolno odpłynie

na nikogo nie czeka
drwi z marzenia kpi z życzeń
zawsze znajdzie człowieka
co się spóźnił na życie

[ćma]

No tak, nawet spóźnialskiego dopadnie - jedyny stały punkt odniesienia. Nic, tylko się zadumać nad człowieczym losem. Tak właśnie mnie Twój wiersz nastroił

[Mariusz]

Z pewnością ma wiele sióstr, do których również pasuje opis. Z przyjemnością odgadywałem. Pozdrawiam serdecznie.

[Leon Gutner]

No tak, Ćmie dziękuję za zadumanie a tobie Mariuszu za odkrycia.

Z uszanowaniem L.G.

[Tomasz Kowalczyk]

Inna forma, ale równie szeroki przekaz. Bohater wiersza bez trudu przystosowuje się do naszych potrzeb i doświadczeń.

Pozdrawiam

[Leon Gutner]

Dziękuję Tomku za czas, opinię i refleksję.
Jak zawsze dla autora - bezcenne.

Z uszanowaniem L.G.

[Vestka]

Bardzo piękne... codziennie zadziwia mnie to, że w niej jesteśmy i nią jesteśmy.

[Leon Gutner]

Dziękuję zatem Ves za wspólne zadziwienia.

Ukłony do ziemi L.G.