światła

[ćma]

gdy wchodzisz w noc
mijasz światy
dane ci na chwilę

na poboczach źrenic
ich lampy
nieba i cmentarze

pełne liści
deszczowe miasta
spęczniałe od nocy

zanim znikną
nieopowiedziane

[mysia]

A jakby centralnej konstrukcji przydać laskę dynamitu

"na poboczach źrenic
rampy nieba
i cmentarze"

[Mariusz]

Ładnie grają z sobą pierwsza i ostatnia strofa w zasadzie mówiąc wszystko. Pozdrawiam serdecznie.

[Tomasz Kowalczyk]

Ciekawie zbudowany wiersz - dwie środkowe, pozbawione czasowników, strofy służą opisowi i uzasadnieniu motywu, jaki znajduje się w pierwszej cząstce. Jest klimat...

Pozdrawiam

[spirytysta]

gdy wjeżdżasz w noc
mijasz światy
dane ci na chwilę

na poboczach źrenic
ich lampy
nieba i cmentarze

pełne liści
deszczowe miasta
spęczniałe od nocy

zanim znikną
nieopowiedziane

Ciekawy wiersz, daje do myślenia i przemawia do wyobraźni. Są nieopowiedziane miejsca, ale i ludzie nigdy nie poznani, a mijani. Mikroświaty :) Pozdrawiam

[Hanna L.]

Niezwykły wiersz, noce, cmentarze, deszcze, przemijalność
Pozdrawiam

[Vesper]

Niesamowity wiersz, ćmo!
Niebywałe, jak doskonale uchwyciłaś to, co nieuchwytne...
Mnóstwo rzeczy dzieje się "na poboczach źrenic", a wjeżdżanie w noc ma w sobie coś niezwykłego, z pogranicza tajemnicy. Teraz, gdy rozświetlają ją światła, może mniej, ale wciąż jest zagadką, nieopowiedzianym światem...

[Marek]

Dlatego ćmo należy opowiadać tak, jak Ty to czynisz.
Niedomówienia czynią Wiersz! Twój Wiersz!

[ćma]

Mysiu, bardzo dziękuję za sugestię. Na pewno przemyślę. Pozdrowienia

Mariuszu, masz rację. Właściwie nie trzeba mówić więcej. Pozdrowienia

Tomku, miło mi, że podoba Ci się ten klimat. Pozdrawiam

Spirytysto, mijamy wiele takich nieopowiedzianych miejsc. Pozdrowienia

[ćma]

Hanno, zawarłaś wszystko w zaledwie kilku słowach. Pozdrowienia

Vesper, tak, wystarczy wjechać w noc, a one same przychodzą i odchodzą. Pozdrowienia

Marku, starałam się o nich opowiedzieć, choć to niemożliwe. Pozdrawiam