Wymazywanie

[Krystyna Morawska]

Przez uszkodzony dach
wpada do środka słońce.
Drobinki kurzu osiadają
na rozerwanych kartonach.

Pochylam się nad nimi,
przecież były cząstką życia,
znakami trwania.

Czytam ostatni list: dobro
uczy nas dobra. To zbyt proste,
by zostać świętym skarabeuszem.
Nie udał nam się pierwszy świat,
jednak i on może być przyjazny.

Zimowy poranek częstuje kawą
- jest bez smaku.
Przypomina o moich słabościach,
które jak kometa zbliżają się i oddalają.

Nie potrafiłam pomóc, więc sama
zgasiłaś lampę.

[Krystyna Morawska]

Chciałam wszystkich Ogrodowiczów przeprosić za niekomentowanie wierszy. Musiałam dojść do siebie po nagłej stracie.

[Leon Gutner]

Przez chwilę byłem małą cząstką kurzu.
To całkowicie wyjaśnia kolejną przyjemność odczytu wilgowości.

Z uznaniem L.G.

[Tomasz Kowalczyk]

Przyjmij moje wyrazy współczucia, Wilgo!
Dziękuję za piękny wiersz.

Pozdrawiam

[Vesper]

Bardzo mi przykro, Krysiu, z powodu Twojej straty...

Myślę, że czasem nie sposób pomóc. Choćbyśmy nie wiem co robili...

Wiersz poruszający, chwyta za serce. Przeszkadza mi jedynie słowo "cząstka" powtarzające się w dwóch pierwszych strofach. Może "drobinki kurzu"?

Przytulam Cię najczulej, jak potrafię

[Mariusz]

Wiersz pełen zamyślenia i smutku, piękny. Z wyrazami współczucia serdecznie pozdrawiam.

[Wiesława Ptaszyk]

Najserdeczniejsze wyrazy współczucia, Wilgo!
Nie zawsze można pomóc...Dziękuję za piękny wiersz.

[Krystyna Morawska]

Chciałam serdecznie podziękować za słowa otuchy; niby tak niewiele, a jednak bardzo, bardzo dużo.